Η απουσία της Χάριτος του Θεού.
Η Χάρις του Θεού έλκεται από την ταπείνωση την πίστη τα καλά έργα και την υπομονή στις θλίψεις. ΄΄Διώκεται΄΄ από την υπερηφάνεια και εξαιτίας του εγωισμού που την στηρίζει, καλλιεργεί την απιστία (γιατί δεν χωρά άλλος Θεός εκτός από τον εαυτό μας), εργαζόμενη τα φαύλα, πονηρά και σκοτεινά έργα έχοντας δυσανεξία στην υπομονή των θλίψεων. Το αντίθετο δηλαδή. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από το πιστεύω μας που με τη σειρά του δημιουργεί πολιτισμό, τον πολιτισμό της σήμερον. Αυτός ο πολιτισμός του εγώ και του ατομισμού, δεν πιστεύει σε αξίες ιδανικά, δικαιοσύνη, αλήθεια και αξιοκρατία, αλλά στην αναξιοκρατία, τον βολευτισμό, τον νεοπλουτισμό και πάσης φύσεως καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών, που πηγάζουν από τα συντάγματα των χωρών. Οι θέσεις εργασίας να καλύπτονται από τα δικά μας παιδιά, αδιαφορώντας για τα δικαιώματα των δικαιούχων. Αυτός ο πολιτισμός που οδηγεί; Στο αντίθετο της δημοκρατίας, που ναι μεν είναι δημοκρατία (γεμάτη η γη με δημοκρατίες) αλλά στην ουσία είναι ένα φα
