Καλησπέρα σε όλους τους προσωπικούς και τους φίλους της μονής. και ενώ εχτές είχε μια ωραία λιακάδα, σήμερα ξυπνήσαμε και το πρώτο για φέτος χιόνι, ήταν στην πόρτα μας. Όμορφο, γυαλιστερό, κάτασπρο, σαν να μην έχει σχέση με την καθημερινότητα τη δικιά μας και γενικά της ελληνικής ζωής για να μην πάμε παραπέρα. Αδιαφορεί για αυτή την πραγματικότητα που συνήθως είναι δύσκολη στα περισσότερα σπίτια. Παίρνουμε μια χαρά βλέποντας τις νιφάδες να πέφτουν και θυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια, που όλα είχαν να κάνουν με αυτήν την αθώα ματιά που βλέπουν τα παιδιά. Δεν ζουν στην οποιαδήποτε κατάσταση που ζουν οι μεγάλοι και ευτυχώς βέβαια γιατί χωρίς την αγνότητα και την αθωότητα των παιδιών τι θα γινόμασταν. Σκληρή λοιπόν η πραγματικότητα που ζούμε και η άλλη όψη του χιονιού που το συνοδεύει, μας βρίσκει πιο απροετοίμαστους και μας επιβαρύνει με περισσότερα έξοδα για θέρμανση, με δυσκολία στις μετακινήσεις εξαιτίας τις ολισθηρότητας των δρόμων, τα περιστατικά στα νοσοκομεία να πυκνώνουν και εκτός από την αύξηση των ατυχημάτων έχουμε και τους ανθρώπους μας της τρίτης ηλικίας που δυσκολεύονται περισσότερο από τις συνθήκες αυτές τις χειμωνιάτικες. Όλοι μας, άνθρωποι σε δυσκολία και σε ανάγκη, την όποια ανάγκη. Περισσότερη ανάγκη όμως έχουμε όχι για χρήματα που σίγουρα χρειάζονται και χωρίς αυτά δεν μπορούμε, αλλά από… εμάς. Εμείς λείπουμε απ τις ζωές μας γιατί λείπουμε απ τις ζωές των άλλων. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και είναι σαν να μην έχουμε καταλάβει τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο. Εμείς ειδικά που γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, μια ορθόδοξη χώρα, και είμαστε βαφτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι εκτός από τις ανάγκες για ψώνια, που γίνονται απ το πορτοφόλι έχουμε ανάγκη να κάνουμε τα ψώνια μας απ το πορτοφόλι της Χάριτος του Χριστού. Χωρίς Χριστό δεν υπάρχει αθωότητα, δικαιοσύνη, αλήθεια και τελοσπάντων δεν καταλαβαίνει κανείς όταν ο άνθρωπος του έχει καρκίνο τι λεφτά έχουν μείνει στο ταμείο γιατί όσα και να πληρώσει δεν αντιστρέφεται αυτή η διαδικασία ή κάνουν έκκληση οι διάφοροι σύλλογοι για αίμα και δεν αγοράζεται με τίποτα. Η ξεχασμένη γιαγιά στο γηροκομείο θέλει τη συντροφιά μας και μείς πάμε να δούμε αν ζει ακόμη. Η αγάπη λείπει απ τα σημερινά σπίτια που προσπαθήσαμε να την αλλάξουμε με ψώνια και χρηματική ισχύ. Βέβαια όχι οποιαδήποτε αγάπη, που σήμερα έχει γίνει μια κενή λέξη που δεν αναζωογονεί και δεν αναγεννά τον άνθρωπο αλλά η αγάπη του Χριστού. Η μόνη αληθινή που δεν προδίδει ποτέ και δεν ξεχνά ποτέ αρκεί εμείς να προσευχόμαστε σ αυτήν την δοξασμένη αγάπη του τρισυπόστατου Θεού μας. Καλά Χριστούγεννα να έχουμε, πρόδρομος μοναχός. όχι σκέτη κουβέντα, αλλά και σχετικά με τη μέρα βιντεάκια και φωτογραφίες.
