Παράδεισος και αποτυχία. Ο Θεός, στη δημιουργία του κόσμου, τελειώνοντας την επεξεργασία της Γής, έφτιαξε τον άνθρωπο. Εκεί, τοποθέτησε τα πλάσματα του, τους πρωτοπλάστους. Τον Αδάμ και την Εύα. Ο παράδεισος, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα όμορφο μέρος, κάπου στην αρχαία Μεσοποταμία. Ένα όμορφο μέρος που η ιδιαίτερη ομορφιά του, ήταν ότι ο αγνός και αθώος άνθρωπος μπορούσε να ζήσει σε μια επίγεια αισθητή σχέση με τον ουράνιο πατέρα του, μέσω της χάριτος του. Σ΄ αυτόν τον παράδεισο που ζούσε ο άνθρωπος, είχε την δυνατότητα να αισθάνεται και να βιώνει τον κόσμο με τις αισθήσεις του και τον Θεό δια του πνεύματος. Όμως, η αποτυχία του να καταλάβει ότι αυτή η Ζωή που του δόθηκε για μια σχέση με τον ποιητή του, προϋπέθετε αγνότητα, τον οδήγησε στην έξοδο του απ αυτή. Τη δυνατότητα του να Ζει, την θυσίασε για να ζήσει μια ζωή καθαρά αισθητή χωρίς την παρουσία του Θεού και αυτή είναι η αποτυχία του. Αυτόν τον πνευματικό θάνατο, κληρονομήσαμε όλοι εμείς οι απόγονοι του, μέχρι να έλθει ο Χριστ