Ο εξομολόγος, ο πνευματικός και ο γέροντας ή η γερόντισσα.

Καλησπέρα. Ένα απόσπασμα από τον βίο του Αγ. . Γερασίμου του ιορδανίτου που η μνήμη του τιμάται την 4^η του μηνός Μαρτίου.

Ο άγιος Γεράσιμος από μικρός αγάπησε το Xριστό και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός αναχωρώντας στα βαθύτερα της ερήμου της Θηβαΐδος. Εκεί με πολλούς ασκητικούς αγώνες έφθασε σε τόσο μεγάλη αρετή και επειδή κράτησε καθαρό το κατ εικόνα και το καθ ομοίωσιν, ο θεός του έδωσε το χάρισμα να εξουσιάζει τα ζώα. Επειδή ο άγιος είχε στην υπηρεσία του έναν γάιδαρο, πείρε ένα λιοντάρι να βόσκει και να προστατεύει το γάιδαρο. Μια μέρα πέρασαν από εκεί έμποροι, και βλέποντας το γάιδαρο να βόσκει μόνο του χωρίς να δουν το λιοντάρι που είχε πάει παραπέρα να κοιμηθεί, το πήραν μαζί τους και έφυγαν. Όταν ο υποτακτικός του γέροντα Γεράσιμου πήγε να πάρει το γάιδαρο για να κουβαλήσει νερό από το κοντινό ποτάμι και μην βρίσκοντας τον, είπε στον γέροντα ότι το λιοντάρι τον έφαγε. Ο γέροντας λέει στο λιοντάρι. Αφού έφαγες το γάιδαρο, τώρα για τιμωρία θα κάνεις εσύ τις δουλειές που έκανε αυτό και το διέταξε να κάνει το διακόνημα του γαιδάρου δηλαδή να φορτώνεται τα λαήνια στην πλάτη του και να πηγαίνει στο ποτάμι να φέρνει το νερό. Αφού πέρασε λίγο διάστημα, ξαναπέρασαν από το μονοπάτι κοντά στο κελί του γέροντα Γερασίμου οι έμποροι που είχαν πάρει το γάιδαρο. Το λιοντάρι που ήταν εκεί κοντά μόλις είδε το γάιδαρο του γέροντα τον γνώρισε και επιτέθηκε στους εμπόρους με άγριους βρυχηθμούς. Αυτοί από το φόβο τους άφησαν το γάιδαρο μαζί με όλα τα ζώα τους και έφυγαν να γλιτώσουν. Τότε το λιοντάρι πήρε με το στόμα του από το σκοινί το γάιδαρο και όλα τα ζώα που ήταν δεμένα σ αυτό και πήγε στο κελί του γέροντα. Μόλις ο γέρων είδε το γάιδαρο, κατάλαβε ότι άδικα κατηγόρησε το λιοντάρι και αφού το επαίνεσε για τη συμπεριφορά του, το άφησε να φύγει. Το λιοντάρι έβαλε μια μετάνοια στο γέροντα και έφυγε μην ξεχνώντας να περνάει κάθε εβδομάδα να παίρνει την ευχή του. Μετά από λίγο καιρό ο γέροντας πέθανε και τον έθαψαν εκεί κοντά. Το λιοντάρι μην ξεχνώντας την συνήθεια του, πέρασε να πάρει την ευχή του γέροντα όπως το συνήθιζε κάθε εβδομάδα. Μόλις το είδε ο υποτακτικός του γέροντα προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει με διάφορα νοήματα ότι ο γέροντας πέθανε. Επειδή το λιοντάρι δεν καταλάβαινε, του ζήτησε να το ακολουθήσει και το οδήγησε στον τάφο που είχαν θάψει το γέροντα. Εκείνο μόλις είδε τον τάφο κατάλαβε το χαμό του γέροντα και άρχισε να κλαίει με μεγάλους λυγμούς και αφού έκλαιγε πολλή ώρα ξάπλωσε δίπλα στον τάφο και με ένα μεγάλο τελευταίο βρυχηθμό άφησε την τελευταία του πνοή.