Καλημέρα αδελφέ. Το ζητούμενο στον χριστιανό ορθόδοξο λαϊκό ή μοναχό είναι η κατάκτηση της βασιλείας των ουρανών. Η ουσία δηλαδή της υγιούς σχέσεως με το Θείον που του χαρίζει το πέρασμα στην αιωνιότητα. Αυτή η προσπάθεια και ο << αγώνας >> διαφέρει για τον μοναχό που γίνεται πιο << επαγγελματική >> αφού είναι και πρέπει να είναι η μόνη του ασχολία. Τα της σωματικής επιβιώσεως μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και η πνευματικός αγώνας γίνεται καθημερινή εργασία. Ο πνευματικός αυτός αγώνας δεν είναι μόνο η προσπάθεια στο να τυπώσεις στο μυαλό σου την ευχή, αυτό είναι στο τέλος όταν θα έχει αλλάξει μορφή ο πόλεμος και η πάλη θα έχει μεταφερθεί στο νου, αλλά το να πάψει ο νους να αποσπάται και να περισπάται απ τα γήινα και τα κοσμικά, πράγμα που δεν μπορούν οι κοσμικοί. Κάθαρση δηλαδή όχι μόνο από τα πάθη, τις αμαρτίες, αλλά και από την αφοσίωση του νου σε καθημερινές πρακτικές που τον κρατούν στη Γή. Αυτό το βλέπουμε στον παλιό μοναχισμό πως οι παλιοί πατέρες αντιμετώπιζαν τα προβλήματα της καθημερινότητας τους. Τα είχαν όλα παρατημένα. Έκανε κρύο και δεν φτιάχναν το παράθυρο για να μην περισπάτε ο νους. Πιας τ αυγό και κούρευτο. Καμία σχέση με μας τους σημερινούς καλόγερους που λέμε ναι σε όλα και δεν σκεφτόμαστε πως η λογική του << όλα >> μας αφαιρεί στην ουσία την μοναχική μας ιδιότητα. Και βλέπεις ότι δεν διαφέρουμε με τους λαϊκούς που από τη φύση της ζωής τους δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από τις μέριμνες. Και αφού και μείς έχουμε μέριμνες και ασχολίες, έγινε το έργο πάρεργο και το πάρεργο έργο όπως έλεγαν οι πατέρες της ερήμου. Αυτό το βλέπεις στα μεγάλα μοναστήρια που οι πατέρες ασχολούνται με τα της βιωτής και εξυπηρετήσεως της εντολής της φιλοξενίας και δεν τους μένει χρόνος για τα προηγούμενα που είπα. Βέβαια δεν έχουνε φτάσει στο στάδιο της αποκοπής γιατί αυτή είναι η πραγματική αποταγή που αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναίτης. Όχι μόνο να φύγεις από τους δικού σου και από τον κόσμο δηλαδή να μονάσεις αλλά να αποβάλεις τον κόσμο και να αφιερωθείς στα πνευματικά. Την προσευχή. όταν οι πατέρες φτάσουν σ αυτή την αποκοπή παίρνουν ευλογία και πάνε κατά μόνας. Μια απάντηση πήγα να δώσω σε μήνυμα φίλου και έγραψα μια σελίδα. Ευλόγησον αδελφοί. Πρόδρομος μοναχός
Ο εξομολόγος, ο πνευματικός και ο γέροντας ή η γερόντισσα.
Σας χαιρετώ! Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά ζητήματα των ημερών μας, είναι αυτό του πνευματικού καθοδηγητή. Πολλές γνώμες, πολλές απόψεις, πολλές αναφορές από τους πατέρες αλλά μία μόνο αλήθεια. Μία αλήθεια με δύο προεκτάσεις, κατευθύνσεις, φορές (πηγές) και προορισμό. Να ζούμε αρεστά στον Θεό, κατά το θέλημα του, και με την εδώ σώφρονα ζωή μας, να κερδίσουμε την βασιλεία των ουρανών, τον παράδεισο. Τον σκοπό αυτό, εξυπηρετεί ο πνευματικός, σαν διαμεσολαβητής με τον ποιητή του παντός. Κάποιοι άνθρωποι είναι προικισμένοι με αγία υπομονή και καρτερικότητα, τους φτάνουν οι γραφές και αυτά που έχουν μάθει για να ζουν με σωφροσύνη. Η αλήθεια είναι, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι. Οι περισσότεροι είναι μπερδεμένοι, συγχυσμένοι, δεν ξέρουν το σωστό και το αγαθό για να το πράξουν, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται οι ίδιοι και να ταλαιπωρούν τους γύρω τους με αυτή τους την αμάθεια. Αυτοί, χρειάζονται έναν πνευματικό καθοδηγητή, για να τους οδηγεί πνευματικά, στον δρόμο που ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Κάνετε εδώ το σχόλιο σας