Καλησπέρα. Καλή
Ανάσταση. Ο Χριστός μας σταυρώθηκε και θα αναστηθεί σε λίγο, όπως κάθε χρόνο,
για τις δικές μας αμαρτίες. το ζήτημα και το μήνυμα της Αναστάσεως το
παίρνουμε; Ότι δεν υπάρχει θάνατος; Ότι θάνατος είναι η απόσταση που μας χωρίζει
απ την χάρη του που προκαλεί η αμαρτία; Και αμαρτία δεν είναι αυτό που καλούμε
εμείς οι άνθρωποι << της εκκλησίας, οι χριστιανοί >> αμαρτία. Σίγουρα
είναι και οι κλασικές αμαρτίες, αυτές που μας έδωσε ο Χριστός σαν εντολές που
λένε οι γραφές. Αλλά αυτός ο τρόπος το να ζεις μες τη μιζέρια, όλα να σου φταίνε,
συνέχεια στο παράπονο, τους καυγάδες καθημερινά, τύφλα στον εγωισμό την
υπερηφάνεια και την αλαζονεία, που βλέπει ακόμη και τους δικούς σου ανθρώπους,
την οικογένεια σου, σαν σκουπίδια που τους προσβάλεις και τους μειώνεις όλη την
ώρα. Την κόντρα με τον ή την σύζυγο για το ποιος έχει δίκιο, που όταν βγαίνεις
στο δρόμο με το αμάξι, θεωρείς ότι είναι δικός σου απ τον παππού σου και μουντζώνεις
τους πάντες γιατί είχαν το θράσος να κυκλοφορούν ταυτόχρονα μαζί σου, αυτός είναι
θάνατος. Όταν σκλαβώνεις τα όνειρα των παιδιών σου που θέλουν να ζήσουν
ελεύθερα χωρίς τις μορφές σκλαβιάς που ζεις εσύ και τα υποχρεώνεις να κάνουν
ότι λες δίνοντας τους διάφορα << ζαχαρωτά >> Θάνατος. Να τα μαθαίνεις
από μικρά να ζουν με συμβιβασμούς που δήθεν δεν μπορούν να αγνοήσουν. Μερικά απ
τα παιδιά μας έχουν αντίληψη και καταλαβαίνουν ότι ο τρόπος ζωής που τους δείχνουμε
δεν είναι τίποτα άλλο από μια υποδούλωση της ψυχής στην αμαρτία και το ρίχνουν
στα ποτά στην ξέφρενη ζωή (που καταλήγει να τα κάνει ζόμπι,) σπουδές καριέρα συμβίωση.
Με ένα κάρο ψέματα για την ορθή συμπεριφορά ανάμεσα στις ατέλειωτες σχέσεις που
τα μαθαίνει να χρησιμοποιούν αυτό το όμορφο δώρο του Θεού μόνο σαν πάθος, με
αποτέλεσμα μερικά αγγελούδια μας να το ρίχνουν στα ναρκωτικά και τις αυτοκτονίες.
Εμείς χαμπαρού. Δεν βλέπουμε τον θησαυρό της ζωής μας που είναι η ζωή μας. Μακριά
απ τη χάρη του Θεού γιατί δεν τους την δείχνουμε με τη ζωή μας, γιατί και την Κυριακή
το πρωί τα ξυπνάς να πάνε φροντιστήριο αλλά όχι να πάνε στην εκκλησία να
μιλήσουν με τον ποιητή. Και άλλα πολλά που δεν γράφονται. Εύχομαι σε όλους μας.
Καλή μετάνοια. Καλή Ανάσταση απ τα πάθη. Πρόδρομος μοναχός.
Ο εξομολόγος, ο πνευματικός και ο γέροντας ή η γερόντισσα.
Σας χαιρετώ! Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά ζητήματα των ημερών μας, είναι αυτό του πνευματικού καθοδηγητή. Πολλές γνώμες, πολλές απόψεις, πολλές αναφορές από τους πατέρες αλλά μία μόνο αλήθεια. Μία αλήθεια με δύο προεκτάσεις, κατευθύνσεις, φορές (πηγές) και προορισμό. Να ζούμε αρεστά στον Θεό, κατά το θέλημα του, και με την εδώ σώφρονα ζωή μας, να κερδίσουμε την βασιλεία των ουρανών, τον παράδεισο. Τον σκοπό αυτό, εξυπηρετεί ο πνευματικός, σαν διαμεσολαβητής με τον ποιητή του παντός. Κάποιοι άνθρωποι είναι προικισμένοι με αγία υπομονή και καρτερικότητα, τους φτάνουν οι γραφές και αυτά που έχουν μάθει για να ζουν με σωφροσύνη. Η αλήθεια είναι, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι. Οι περισσότεροι είναι μπερδεμένοι, συγχυσμένοι, δεν ξέρουν το σωστό και το αγαθό για να το πράξουν, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται οι ίδιοι και να ταλαιπωρούν τους γύρω τους με αυτή τους την αμάθεια. Αυτοί, χρειάζονται έναν πνευματικό καθοδηγητή, για να τους οδηγεί πνευματικά, στον δρόμο που ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Κάνετε εδώ το σχόλιο σας