Πρόταση προσευχής

Καλησπέρα και πάλι. Ότι δεν έγραψα όλο το χειμώνα το κάνω σε λίγες μέρες. Δυσκολεύουν μάλλον τα πράγματα (απ ότι φαίνεται θα επιβάλουν απαγόρευση κυκλοφορίας) και χρειαζόμαστε μεγαλύτερη προσοχή, και Αγία υπομονή. Το να μείνεις κλεισμένος στο σπίτι, ειδικά τώρα που η φύση αρχίζει να ντύνεται την άνοιξη και παντού ο κόσμος ανθίζει, τουλάχιστον για μας τους Έλληνες, είναι πολύ δύσκολο. Έχουμε φτάσει την ισημερία, με τον ήλιο να ξεκινά τη δουλειά του πρωί πρωί απ τις 7 και αυτό μας βάζει…. ιδέες. όμως, πρέπει να αντέξουμε σ αυτού του είδους την απομόνωση που αλήθεια δεν έχουμε συνηθίσει και δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μας σαν λαός. Υπομονή λοιπόν, θα το περάσουμε κι αυτό, όπως τόσα και τόσα άλλα που αντέξαμε σαν έθνος και σαν φυλή. Πρότεινα την ανάγκη προσευχής για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και τους συνανθρώπους μας και να βγούμε συντομότερα απ την επιδημία. Αυτό τον καιρό φτιάχνω ένα προσευχητάρι που δεν είναι ακόμη τελειωμένο αλλά, έχει ικανοποιητικό αριθμό προσευχών και που σκοπό έχει, να ενισχύσει και διευκολύνει τους προσκυνητές της μονής, προσφέροντας τους το ευλογία. Αυτή την πρόταση προσευχής σας την κοινοποιώ και εύχομαι να βοηθήσει όσους το έχουν ανάγκη. Να με συγχωρέσετε για τα τυχόν λάθη που υπάρχουν αλλά δεν το έδωσα ακόμη για διόρθωση σε φιλόλογο. Όποιος έχει γνώσεις (γιατί εγώ δεν έχω) και θέλει να το διορθώσει και να μου το ξαναστείλει έχει ευλογία, όπως αν κάποιος θέλει να το τυπώσει γιατί έτσι τον βολεύει να είναι ευλογημένο να το κάνει λήψη ευχαριστώ Πρόδρομος μοναχός.

Προσευχητάριο

Εκδοσις Ιεράς μονής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Παλιουρίου

Πρόλογος

Η προσευχή

Η προσευχή είναι η πιο περιεκτική μορφή επικοινωνίας με το Θεό. Είναι το πνευματικό οξυγόνο που χρειάζεται η καρδιά μας για να λειτουργεί. Όπως το οξυγόνο δίνει ζωή στο σώμα, έτσι και το πνευματικό οξυγόνο δίνει ζωή στην ψυχή, που την ανανεώνει και τρέφει, ενώ ταυτόχρονα επικοινωνεί με τον ποιητή της. Όπως οι άνθρωποι για να διατηρήσουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, χρειάζεται να κρατούν ζωντανή την επαφή μεταξύ τους, έτσι και η σχέση με τον Χριστό, είναι ζωντανή μέσω της προσευχής,. Η τελειότερη προσευχή κατά τους πατέρες είναι η προσευχή του Ιησού ή νοερά προσευχή. Το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.. Το μυστικό, ή ο κανόνας για να προκόψει κανείς στην προσευχή, είναι το πρόγραμμα προσευχής. Δηλαδή: μέρος ησυχαστικό, χωρίς θορύβους που αποσπούν το νου, κλειστά τηλέφωνα, τηλεόραση κλπ, συγκεκριμένη ώρα της ημέρας, και χωρίς να έχουμε κάτι να κάνουμε ή κάπου να χρειαζόμαστε. Τότε μόνο μπορεί να καρποφορήσει η προσευχή. Οι λαϊκοί, λόγω των πολλών υποχρεώσεων και μερίμνων, είναι δύσκολο να αφιερωθούν στην νοερά προσευχή, πόσο μάλλον στην αδιάλειπτη. (Στην αδιάλειπτη φτάνουν μόνο οι ησυχαστές, αναχωρητές και γενικά οι ασκητές που δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο εκτός από την προσευχή.) Μπορούν όμως να προσευχηθούν με άλλους τρόπους, όπως πηγαίνοντας στο ναό, ή διαβάζοντας, όταν έχουν χρόνο τα περιεχόμενα των προσευχηταρίων. Επίσης μεγάλη βοήθεια δίνουν το καθημερινό ευαγγέλιο, ο απόστολος και οι βίοι των αγίων. Διαβάζουμε τον απόστολο και το ευαγγέλιο για να μαθαίνουμε την πίστη μας και τους βίους των αγίων για να την δυναμώνουμε. Ειδικά με τους βίους των μαρτύρων παίρνουμε παραδείγματα τρομερής πίστης αφοσίωσης και αγάπης. Με τα τρομερά βασανιστήρια που έχουν υποστεί, ποτίζουν την καρδιά του αναγνώστη με τους άθλους τους, γεμίζοντας την πόθο για τον Χριστό. Γεύονται έτσι κι αυτοί λίγο απ τους καρπούς της άσκησης που είναι η κάθαρση ο φωτισμός και η Θέωση. Βέβαια προϋπόθεση για την συμμετοχή μας στα προϊόντα της χάριτος του Θεού είναι η μυστηριακή ζωή και ο καθαρός βίος. Λέγοντας μυστηριακή ζωή εννοούμε, την συμμετοχή στα μυστήρια της εκκλησίας μας και καθαρό βίο, εννοούμε την απαραίτητη υπακοή στις εντολές που έδωσε ο Χριστός. Ου μοιχεύσεις ου φονεύσεις κλπ. η ταπεινή καρδιά που προσεύχεται, έλκει την χάρη του Θεού και αποκτά τα χαρίσματα της: Πίστη, πραότητα, εγκράτεια, γαλήνη, αγάπη, μακροθυμία, διάκριση, φιλανθρωπία, ελεημοσύνη, ευσπλαχνία, δικαιοσύνη, υπακοή στο λόγο του Θεού, μετάνοια κλπ. Η υπερηφάνεια από την άλλη γεννά: εγωισμό, αλαζονεία, οργή, θυμό, φθόνο, μίσος, ζήλια, κακία, αδιακρισία, επιθετικότητα, αμετανοησία, κλπ. Για να ζει μια ψυχή με τη χάρη του Θεού, (χρειάζεται ταπείνωση, γιατί μόνο στην ταπείνωση αναπαύεται η Χάρις του Θεού) πρέπει να προσεύχεται, να μελετά και να προσέχει καθημερινά. Είναι αυτό που λένε οι πατέρες μνήμη θανάτου, δηλαδή μνήμη Θεού. Δεν μπορεί ΄΄ειδικά στη σημερινή κοινωνία που ζούμε με τους τόσους πειρασμούς΄΄ να μπορέσει μια ψυχή να κρατηθεί μακριά της αμαρτίας. Μια πρόταση προσευχής περιέχει και αυτό το τευχίδιο για να βοηθήσει τους αδελφούς να φτιάξουν μια στρώση πνευματικής ζωής. Ανάλογα λοιπόν με τον χρόνο που διαθέτουμε, είναι και η προσευχή και πρώτα απ όλα η ευλογία. Για να είναι προστατευμένο πνευματικά ότι κι αν κάνουμε, παίρνουμε ευλογία απ τον πνευματικό μας. Αν δεν έχουμε πνευματικό καθοδηγητή ή δεν είναι εξομολόγος και απλά όταν χρειαζόμαστε εξομολόγηση πηγαίνουμε σε εξομολόγο, τότε παίρνουμε ευλογία απ αυτόν ή από τον γέροντα που έχουμε καθοδηγητή.

Πρόγραμμα καθημερινής προσευχής.

Μόλις σηκωθούμε, κάνουμε το σταυρό μας και εάν έχουμε χρόνο, ετοιμάζουμε ένα βραστάρι ή καφέ(προαιρετικά), και ξεκινούμε την προσευχή μας. Εάν δεν έχουμε χρόνο ή χρειάζεται χρόνος για να δημιουργήσουμε χρόνο προσευχής, τότε λέμε την εωθινή προσευχή και φεύγουμε. 

Εωθινή προσευχή

 Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ναν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι. Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός των Αγαθών και Ζωής Χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών. Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ')

Δόξα... Καί νύν...

Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα... Καί νύν...

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω τό θέλημά σου, ώς εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον, καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ώς καί ημείς άφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών, καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού. ΄

Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν σοι, Αγαθέ και των Αγγέλων τον ύμνον βοώμεν σοι, Δυνατέ, ‘Αγιος, Αγιος, Αγιος εί ο Θεός. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Δόξα…

Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με, Κύριε, τον νουν μου φώτισον, και την καρδίαν και τα χείλη μου άνοιξον, εις το υμνείν σε, αγία Τριάς, ‘Αγιος ‘Αγιος, ’Αγιος εί ο Θεός. Διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Και νύν…

Αθρόον ο Κριτής επιλεύσεται, και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται, αλλά φόβω κράξωμεν εν τω μέσω της νυκτός, ‘Αγιος, ‘Αγιος, ‘Αγιος ει ο Θεός. Διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Κύριε ελέησον ιβ΄(12)

Εκ του ύπνου εξανιστάμενος ευχαριστώ σοι, αγία Τριάς, ότι διά την πολλήν σου αγαθότητα και μακροθυμίαν, ουκ ωργίσθης εμοί τω ραθύμω και αμαρτωλώ, ουδέ συναπώλεσας με ταις ανομίαις μου, αλλ’ εφιλανθρωπεύσω συνήθως και προς απόγνωσιν κείμενον ήγειράς με εις το ορθρίσαι και δοξολογήσαι το κράτος σου. Και νυν φώτισον μου τα όμματα της Διανοίας, άνοιξον μου το στόμα, του μελετάν τα λόγια σου και συνιέναι τας εντολάς σου και, ποιείν το θέλημά σου, και ψάλλειν σοι εν εξομολογήσει καρδίας και ανυμνείν το πανάγιον όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα Σοι, Βασιλεύ, Θεέ Παντοκράτορ, ότι τη θεία Σου και φιλανρώπω προνοία ηξίωσάς με τον αμαρτωλόν και ανάξιον εξ ύπνου αναστήναι και τυχείν της εισόδου του αγίου Σου οίκου. Δέξαι Κύριε, και την φωνήν της δεήσεώς μου, ως των Αγίων και νοερών Σου δυνάμεων, και ευδόκησον εν καρδία καθαρά και πνεύματι ταπεινώσεως, προσενεχθήναι Σοι την εκ των ρυπαρών χειλέων μου αίνεσιν. Όπως καγώ κοινωνός γένωμαι των φρονίμων παρθένων, εν φαιδρά λαμπηδόνι της ψυχής μου, και δοξάζω Σε, τον εν Πατρί και Πνεύματι δοξαζόμενον Θεόν Λόγον. Αμήν.

Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν. Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Φεύγοντας ψάλουμε το απολυτίκιο του αγίου μας και για να μην μας ενοχλούν οι λογισμοί, μαθαίνουμε τα απολυτίκια της οικογένειας μας και των Αγίων που έχουμε μεγαλύτερη αγάπη.

 Μέχρι εδώ.

Αν έχουμε περισσότερο χρόνο….

Εδώ ξεκινάμε με κομποσκοίνι. Πρώτα για τον εαυτό μας. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με. αν έχουμε πνευματικό, ότι μας έχει πει, αλλιώς, ανάλογα με τον χρόνο που διαθέτουμε χωρίς να ξεχνάμε ότι η προσευχή πρέπει να είναι ποιοτική που σημαίνει χωρίς βιασύνη, χωρίς άγχος, με ρυθμό, ψιθυριστά να ακούμε την ευχή. Καλύτερα 5 κόμπους με γαλήνη παρά 1000 σαν το μηχανάκι. Δηλαδή 5 κόμπους. Πολύ προσοχή πρέπει να δώσουμε στους λογισμούς. Δεν πρέπει να αφήνουμε χώρο σε τίποτε άλλο εκτός απ την ευχή. Δεν σκεφτόμαστε ούτε τον μανάβη ούτε να πληρώσουμε την ΔΕΗ. Εκεί δίνουμε όλο μας τον εαυτό. Στα λόγια της ευχής. Μετά τα πρόσωπα που είναι στην καρδιά μας, σύζυγος, παιδιά, συμπεθέρια, κλπ από ένα κόμπο. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον, την δούλη σου τάδε. Αυτό για αρχή. Αν μας δίνει γαλήνη και ηρεμία και βλέπουμε ότι θέλουμε να προσευχόμαστε και για άλλους, τότε σε συνεννόηση, αυξάνουμε λίγο αυτό τον καθημερινό κανόνα προσευχής που σκοπό έχει να δημιουργήσουμε μια καθημερινή σχέση με το Θεό μας. Σαν να παίρνουμε κάθε μέρα τηλέφωνο στην αγάπη μας. Μετά, τα κεκοιμημένα. Δέσποτα Χριστέ ανάπαυσον τας ψυχάς των δούλων σου και αναφέρουμε τα ονόματα τους.

Μετά ξεκινάμε τον εξάψαλμο.

Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία (εκ γ').

Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις, καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου (δίς).

Ψαλμός 3

Κύριε τί επληθύνθησαν οι θλίβοντές με πολλοί επανίστανται επ' εμέ

Πολλοί λέγουσιν τή ψυχή μου ουκ έστιν σωτηρία αυτώ εν τώ Θεώ αυτού διάψαλμα

Σύ δέ κύριε αντιλήμπτωρ μου εί δόξα μου καί υψών την κεφαλήν μου

Φωνή μου πρός κύριον εκέκραξα καί επήκουσέν μου εξ όρους αγίου αυτού

Εγώ εκοιμήθην καί ύπνωσα εξηγέρθην ότι κύριος αντιλήμψεταί μου

Ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού τών κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι

Ανάστα κύριε σώσόν με ο Θεός μου ότι σύ επαταξας πάντας τούς εχθραίνοντάς μοι ματαίως οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας

Τού Κυρίου η σωτηρία καί επί τόν λαόν σου η ευλογία σου

Καί πάλιν

Εγώ εκοιμήθην καί ύπνωσα εξηγέρθην ότι κύριος αντιλήμψεταί μου

Ψαλμός 37

Κύριε μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με

ότι τά βέλη σου ενεπάγησάν μοι καί επεστήρισας επ' εμέ τήν χείρά σου

ουκ έστιν ίασις εν τή σαρκί μου από προσώπου τής οργής σου ουκ έστιν ειρήνη

τοίς οστέοις μου από προσώπου τών αμαρτιών μου

ότι αι ανομίαι μου υπερήραν τήν κεφαλήν μου ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ' εμέ

προσώζεσαν καί εσάπησαν οι μώλωπές μου από προσώπου τής αφροσύνης μου

εταλαιπώρησα καί κατεκάμφθην έως τέλους όλην τήν ημέραν σκυθρωπάζων επορευόμην

ότι αι ψύαι μου επλήσθησαν εμπαιγμών καί ουκ έστιν ίασις εν τή σαρκί μου

εκακώθην καί εταπεινώθην έως σφόδρα ωρυόμην από στεναγμού τής καρδίας μου

κύριε εναντίον σου πάσα η επιθυμία μου καί ο στεναγμός μου από σού ουκ εκρύβη

η καρδία μου εταράχθη εγκατέλιπέν με η ισχύς μου καί τό φώς τών οφθαλμών μου καί αυτό ουκ έστιν μετ' εμού

οι φίλοι μου καί οι πλησίον μου εξ εναντίας μου ήγγισαν καί έστησαν καί οι έγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν

καί εξεβιάσαντο οι ζητούντες τήν ψυχήν μου καί οι ζητούντες τά κακά μοι

ελάλησαν ματαιότητας καί δολιότητας όλην τήν ημέραν εμελέτησαν

εγώ δέ ωσεί κωφός ουκ ήκουον καί ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων τό στόμα αυτού

καί εγενόμην ωσεί άνθρωπος ουκ ακούων καί ουκ έχων εν τώ στόματι αυτού ελεγμούς

ότι επί σοί κύριε ήλπισα σύ εισακούση κύριε ο Θεός μου

ότι είπα μήποτε επιχαρώσίν μοι οι εχθροί μου καί εν τώ σαλευθήναι πόδας μου επ' εμέ εμεγαλορρημόνησαν

ότι εγώ εις μάστιγας έτοιμος καί η αλγηδών μου ενώπιόν μου διά παντός

ότι τήν ανομίαν μου εγώ αναγγελώ καί μεριμνήσω υπέρ τής αμαρτίας μου

οι δέ εχθροί μου ζώσιν καί κεκραταίωνται υπέρ εμέ καί επληθύνθησαν οι μισούντές με αδίκως

οι ανταποδιδόντες κακά αντί αγαθών ενδιέβαλλόν με επεί κατεδίωκον δικαιοσύνην καί απέρριψάν με τόν αγαπητόν ωσεί νεκρόν εβδελυγμένον

μή εγκαταλίπης με κύριε ο Θεός μου μή αποστής απ' εμού

πρόσχες εις τήν βοήθειάν μου κύριε τής σωτηρίας μου

Καί πάλιν

μή εγκαταλίπης με κύριε ο Θεός μου μή αποστής απ' εμού

πρόσχες εις τήν βοήθειάν μου κύριε τής σωτηρίας μου

Ψαλμός 62

Ο Θεός ο Θεός μου πρός σέ ορθρίζω εδίψησέν σοι η ψυχή μου ποσαπλώς σοι η σάρξ μου εν γή ερήμω καί αβάτω καί ανύδρω

ούτως εν τώ αγίω ώφθην σοι τού ιδείν τήν δύναμίν σου καί τήν δόξαν σου

ότι κρείσσον τό έλεός σου υπέρ ζωάς τά χείλη μου επαινέσουσίν σε

ούτως ευλογήσω σε εν τή ζωή μου εν τώ ονόματί σου αρώ τάς χείράς μου

ωσεί στέατος καί πιότητος εμπλησθείη η ψυχή μου καί χείλη αγαλλιάσεως αινέσει τό στόμα μου

ει εμνημόνευόν σου επί τής στρωμνής μου εν τοίς όρθροις εμελέτων εις σέ

ότι εγενήθης βοηθός μου καί εν τή σκέπη τών πτερύγων σου αγαλλιάσομαι

εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου εμού αντελάβετο η δεξιά σου

αυτοί δέ εις μάτην εζήτησαν τήν ψυχήν μου εισελεύσονται εις τά κατώτατα τής γής παραδοθήσονται εις χείρας ρομφαίας μερίδες αλωπέκων έσονται

ο δέ βασιλεύς ευφρανθήσεται επί τώ Θεώ επαινεσθήσεται πάς ο ομνύων εν αυτώ ότι ενεφράγη στόμα λαλούντων άδικα

Καί πάλιν

εν τοίς όρθροις εμελέτων εις σέ

ότι εγενήθης βοηθός μου καί εν τή σκέπη τών πτερύγων σου αγαλλιάσομαι

εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου εμού αντελάβετο η δεξιά σου

Δόξα... Καί νύν...

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Δόξα σοι ο Θεός ( γ΄)

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.     Δόξα... Καί νύν...

Ψαλμός 87

Κύριε ο Θεός τής σωτηρίας μου ημέρας εκέκραξα καί εν νυκτί εναντίον σου

εισελθάτω ενώπιόν σου η προσευχή μου κλίνον τό ούς σου εις τήν δέησίν μου κύριε

ότι επλήσθη κακών η ψυχή μου καί η ζωή μου τώ άδη ήγγισεν

προσελογίσθην μετά τών καταβαινόντων εις λάκκον εγενήθην ως άνθρωπος αβοήθητος εν νεκροίς ελεύθερος

ωσεί τραυματίαι ερριμμένοι καθεύδοντες εν τάφω ών ουκ εμνήσθης έτι καί αυτοί εκ τής χειρός σου απώσθησαν

έθεντό με εν λάκκω κατωτάτω εν σκοτεινοίς καί εν σκιά θανάτου

επ' εμέ επεστηρίχθη ο θυμός σου καί πάντας τούς μετεωρισμούς σου επ' εμέ επήγαγες διάψαλμα

εμάκρυνας τούς γνωστούς μου απ' εμού έθεντό με βδέλυγμα εαυτοίς παρεδόθην καί ουκ εξεπορευόμην

οι οφθαλμοί μου ησθένησαν από πτωχείας εκέκραξα πρός σέ κύριε όλην τήν ημέραν διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου

μή τοίς νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια ή Ιατροί αναστήσουσιν καί εξομολογήσονταί σοι

μή διηγήσεταί τις εν τάφω τό έλεός σου καί τήν αλήθειάν σου εν τή απωλεία

μή γνωσθήσεται εν τώ σκότει τά θαυμάσιά σου καί η δικαιοσύνη σου εν γή επιλελησμένη

καγώ πρός σέ κύριε εκέκραξα καί τό πρωί η προσευχή μου προφθάσει σε

ίνα τί κύριε απωθείς τήν ψυχήν μου αποστρέφεις τό πρόσωπόν σου απ' εμού

πτωχός ειμι εγώ καί εν κόποις εκ νεότητός μου υψωθείς δέ εταπεινώθην καί εξηπορήθην

επ' εμέ διήλθον αι οργαί σου καί οι φοβερισμοί σου εξετάραξάν με

εκύκλωσάν με ως ύδωρ όλην τήν ημέραν περ ιέσχον με άμα

εμάκρυνας απ' εμού φίλον καί πλησίον καί τούς γνωστούς μου από ταλαιπωρίας

Καί πάλιν

Κύριε ο Θεός τής σωτηρίας μου ημέρας εκέκραξα καί εν νυκτί εναντίον σου

εισελθάτω ενώπιόν σου η προσευχή μου κλίνον τό ούς σου εις τήν δέησίν μου

Ψαλμός 102

Ευλόγει η ψυχή μου τόν κύριον καί μή επιλανθάνου πάσας τάς ανταποδόσεις αυτού

τόν ευιλατεύοντα πάσαις ταίς ανομίαις σου τόν ιώμενον πάσας τάς νόσους σου

τόν λυτρούμενον εκ φθοράς τήν ζωήν σου τόν στεφανούντά σε εν ελέει καί οικτιρμοίς

τόν εμπι πλώντα εν αγαθοίς τήν επιθυμίαν σου ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου

ποιών ελεημοσύνας ο κύριος καί κρίμα πάσι τοίς αδικουμένοις

εγνώρ ισεν τάς οδούς αυτού τώ Μωυσή τοίς υιοίς Ισραηλ τά θελήματα αυτού

οικτίρμων καί ελεήμων ο κύριος μακρόθυμος καί πολυέλεος

ουκ εις τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τόν αιώνα μηνιεί

ου κατά τάς αμαρτίας ημών εποίησεν ημίν ουδέ κατά τάς ανομίας ημών ανταπέδωκεν ημίν

ότι κατά τό ύψος τού ουρανού από τής γής εκραταίωσεν κύριος τό έλεος αυτού επί τούς φοβουμένους αυτόν

καθ' όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών εμάκρυνεν αφ' ημών τάς ανομίας ημών

καθώς οικτίρει πατήρ υιούς οικτίρησεν κύριος τούς φοβουμένους αυτόν

ότι αυτός έγνω τό πλάσμα ημών μνήσθητι ότι χούς εσμεν

άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού ωσεί άνθος τού αγρού ούτως εξανθήσει

ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ καί ουχ υπάρξει καί ουκ επι γνώσεται έτι τόν τόπον αυτού

τό δέ έλεος τού κυρίου από τού αιώνος καί έως τού αιώνος επί τούς φοβουμένους αυτόν καί η δικαιοσύνη αυτού επί υιούς υιών

τοίς φυλάσσουσιν τήν διαθήκην αυτού καί μεμνημένοις τών εντολών αυτού τού ποιήσαι αυτάς

κύριος εν τώ ουρανώ ητοίμασεν τόν θρόνον αυτού καί η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει

ευλογείτε τόν κύριον πάντες οι άγγελοι αυτού δυνατοί ισχύι ποιούντες τόν λόγον αυτού τού ακούσαι τής φωνής τών λόγων αυτού

ευλογείτε τόν κύριον πάσαι αι δυνάμεις αυτού λειτουργοί αυτού ποιούντες τό θέλημα αυτού

ευλογείτε τόν κύριον πάντα τά έργα αυτού εν παντί τόπω τής δεσποτείας αυτού ευλόγει η ψυχή μου τόν κύριον

Καί πάλιν

εν παντί τόπω τής δεσποτείας αυτού ευλόγει η ψυχή μου τόν κύριον

Ψαλμός 142

Κύριε εισάκουσον τής προσευχής μου ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου επάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σου

καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών

ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου εκάθισέν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος

καί ηκηδίασεν επ' εμέ τό πνεύμά μου εν εμοί εταράχθη η καρδία μου

εμνήσθην ημερών αρχαίων καί εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου εν ποιήμασιν τών χειρών σου εμελέτων

διεπέτασα τάς χείράς μου πρός σέ η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι διάψαλμα

ταχύ εισάκουσόν μου κύριε εξέλιπεν τό πνεύμά μου μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου απ' εμού καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον

ακουστόν ποίησόν μοι τό πρωί τό έλεός σου ότι επί σοί ήλπισα γνώρισόν μοι κύριε οδόν εν η πορεύσομαι ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου

εξελού με εκ τών εχθρών μου κύριε ότι πρός σέ κατέφυγον

δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου ότι σύ εί ο Θεός μου τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία

ένεκα τού ονόματός σου κύριε ζήσεις με εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου

καί εν τώ ελέει σου εξολεθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου ότι δούλός σού ειμι εγώ

Καί πάλιν

επάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σου καί μή εΙσέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου (2)

τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία

Δόξα... Καί νύν...

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.                          Ν' Ψαλμός

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου

επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με

ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός

σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε

ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου

ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι

ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι

ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα

απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον

καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου

μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού

απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με

διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν

ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου

κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου

ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις

θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει

αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ

τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.

Και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους Ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών.

Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.

Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.

Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,

Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.

Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.

Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.

Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.

Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.

Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').

Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,

Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.

Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.

Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.

Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').

Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν

Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώσει διά σου τας ψυχάς ημών.

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον. Τριάς αγία, δόξα σοι.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Φεύγοντας ψάλουμε το απολυτίκιο του αγίου μας και αν δεν μας αρέσουν οι λογισμοί μαθαίνουμε τα απολυτίκια της οικογένειας μας και των Αγίων που έχουμε μεγαλύτερη αγάπη.

Προσευχή πρίν και μετά το γεύμα

Πρὶν τὸ γεῦμα

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά Σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε, ἐλέησον (γ´).

Χριστὲ ὁ Θεός, εὐλόγησον τὴν βρῶσιν καὶ τὴν πόσιν τῶν δούλων σου, ὅτι Ἅγιος εἶ, πάντοτε· νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εὐχαριστία μετὰ τὸ γεῦμα.

Εὐχαριστοῦμέν Σοι, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅτι ἐνέπλησας ἡμᾶς τῶν ἐπιγείων Σου ἀγαθῶν· μὴ στερήσῃς ἡμᾶς καὶ τῆς ἐπουρανίου Σου βασιλείας· ἀλλ᾿ ὡς ἐν μέσῳ τῶν Μαθητῶν Σου παρεγένου Σωτήρ, τὴν εἰρήνην διδοὺς αὐτοῖς, ἐλθὲ καὶ μεθ᾿ ἡμῶν, καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Προσευχή πρίν και μετά το δείπνο

Πρό τοῦ δείπνου

Φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται· καὶ αἰνέσουσι Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε, ἐλέησον (γ´).

Χριστὲ ὁ Θεός, εὐλόγησον τὴν βρῶσιν καὶ τὴν πόσιν τῶν δούλων Σου, ὅτι Ἅγιος εἶ, πάντοτε· νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Μετὰ τὸ δεῖπνο

Εὔφρανας ἡμᾶς, Κύριε, ἐν τοῖς ποιήμασί Σου, καὶ ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου ἠγαλλιασάμεθα. Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου, Κύριε· ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν. Ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐνεπλήσθημεν. Ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθησόμεθα καὶ ὑπνώσομεν· ὅτι Σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισας ἡμᾶς. Ἀμήν.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Βραδυνή προσευχή πριν κοιμηθούμε

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι. Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός των Αγαθών και Ζωής Χορτηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών. Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ')                                       Δόξα... Καί νύν...

Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα... Καί νύν...

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω τό θέλημά σου, ώς εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον, καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ώς καί ημείς άφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών, καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.

Εν τη σκέπη των πτερύγων σου σκεπασθήσομαι και υπνώσω ότι συ Κύριε κατά μόνας επ΄ ελπίδι κατώκησας με.

Εις χείρας σου Κύριε παρατίθημι την ψυχήν και το σώμα μου. Αυτός με ευλόγησον, αυτός με ελέησον και ζωήν την αιώνιον χάρισαι μοι αμήν.

Όταν μπορέσουμε, προσθέτουμε και τα υπόλοιπα.

Την ημέραν διελθών ευχαριστώ σοι Κϋριε την εσπέραν αιτούμαι σύν τη νυκτί αναμάρτητον παράσχου μοι Σωτήρ και σώσον με.                              Δόξα …

την ημέραν παρελθών δοξολογώ σε Δέσποτα την εσπέραν αιτούμα συν τη νυκτί ασκανδάλιστον παράσχψου μοι Σωτήρ και σώσον με.                      Και νύν…

την ημέραν διαβάς υμνολογώ΄σε άγιε την εσπέραν αιτούμαι συν τη νυκτί ανεπίβουλον παράσχου μοι σωτήρ και σώσον με. κύριε ελέησον ιβ’(12)

Κύριε ο θεός ημών ει τι ήμαρτον εν τη ημέρα ταύτη λόγω έργω και διανοία πάντα μοι ως αγαθός και φιλάνθρωπος συγχώρησον. Ύπνον ειρηνικός και ατάραχον δώρησαί μοι και ρύσι με από πάσης επηρείας και επιβολής του πονηρού. Διανάστησον δε με εν καιρώ ευθέτω προς ση δοξολογίαν ότι ευλογητός ει συν τω μονογενεί σου υιώ και τω παναγίω σου πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου. Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου πᾶς ζῶν. ῞Οτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. ᾿Εκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. ᾿Εμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς Σὲ τὰς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν Σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ᾿Ακουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοὶ ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς Σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. ᾿Εξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε· πρὸς Σὲ κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι Σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ πνεῦμά Σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. ᾿Εν τῇ δικαιοσύνῃ Σου, ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου. Καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου, καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου· ὅτι ἐγώ δοῦλός Σού εἰμι.

Ο ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ, ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς προσκυνούμενος καὶ δοξαζόμενος Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ μακρόθυμος, ὁ πολυέλεος, ὁ πολυεύσπλαγχνος, ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν, ὁ πάντας καλῶν πρὸς σωτηρίαν διὰ τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Αὐτός, Κύριε, πρόσδεξαι καὶ ἡμῶν ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τὰς ἐντεύξεις, καὶ ἴθυνον τὴν ζωὴν ἡμῶν πρὸς τὰς ἐντολάς Σου. Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον· τὰ σώματα ἅγνισον· τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον· τὰς ἐννοίας κάθαρον· καὶ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης. Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις Σου ᾿Αγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι, καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς 86 Βραδυνὴ προσευχὴ πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου Σου δόξης· ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν. Κύριε, ἐλέησον (τρίς). Δόξα. Καὶ νῦν. Ôὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, Σὲ μεγαλύνομεν.                  Εὐχὴ στὸν φύλακα Ἄγγελο

Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστὼς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς καὶ ταλαιπώρου μου ζωῆς,
μὴ ἐγκαταλίπῃς με τὸν ἁμαρτωλόν,
μηδὲ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ διὰ τὴν ἀκρασίαν μου·
μὴ δώῃς χώραν τῷ πονηρῷ δαίμονι κατακυριεῦσαί μου τῇ καταδυναστείᾳ τοῦ θνητοῦ τούτου σώματος·
κράτησον τῆς ἀθλίας καὶ παρειμένης χειρός μου,
καὶ ὁδήγησόν με εἰς ὁδὸν σωτηρίας.
Ναί, ἅγιε Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ,
ὁ φύλαξ καὶ σκεπαστὴς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς
καὶ τοῦ σώματος, πάντα μοι συγχώρησον,
ὅσα σοι ἔθλιψα πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου,
καὶ εἴ τι ἥμαρτον τὴν σήμερον ἡμέραν·
σκέπασόν με ἐν τῇ παρούσῃ νυκτὶ καὶ διαφύλαξόν με ἀπὸ πάσης ἐπηρείας τοῦ ἀντικειμένου,
ἵνα μὴ ἔν τινι ἁμαρτήματι παροργίσω τὸν Θεόν·
καὶ πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κύριον τοῦ ἐπιστηρίξαι με ἐν τῷ φόβῳ αὐτοῦ
καὶ ἄξιον ἀναδεῖξαί με δοῦλον τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος. Ἀμήν.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Όταν έχουμε χρόνο και όρεξη μπορούμε να διαβάζουμε το απόδειπνο, ή την παράκληση της Παναγίας, ή τους χαιρετισμούς της.

Όταν ετοιμαζόμαστε να κοινωνήσουμε. Διαβάζουμε την παρακάτω ευχή. Σημειωτέον ότι επειδή ρωτούν κάποιοι πως και πότε πρέπει να κοινωνούμε, ας γνωρίζουν από την εμπειρία των πατέρων τα εξής: δεν κοινωνούμε τα άχραντα μυστήρια επειδή το αξίζουμε ή επειδή έχουμε κάνει κάποια άσκηση και στερηθήκαμε κάποια αγαθά. Ότι και να έχουμε κάνει, παραμένουμε αμαρτωλοί. Δεν είναι συνδεδεμένη η θεία κοινωνία με την νηστεία ή την εξομολόγηση. Νηστεύουμε κάνοντας υπακοή στην εντολή της νηστείας, εξομολογούμαστε τα βάρη της ψυχής μας και τις αμαρτίες που θέλουμε να κάνουμε, και κοινωνούμε για να ζει ο Θεός μέσα μας, για να μην πεθάνουμε. Η νηστεία έχει τις αρχές της και κυρίως την υπακοή στην εντολή να νηστέψουμε που μας δόθηκε στον παράδεισο. Το τυπικό κανονίζει πως πρέπει να νηστεύουν οι λαϊκοί (οι μοναχοί έχουν άλλο)και ο πνευματικός αυτούς που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα. Αν δεν έχουμε πνευματικό καθοδηγητή πρέπει να βρούμε για να μας δίνει συμβουλές, μας λύνει απορίες και γενικά κατευθύνει στην πνευματική μας ζωή. Αυτός θα μας πει πως και πότε θα νηστεύουμε, πως και τι προετοιμασία να κάνουμε για να κοινωνήσουμε και θα μας βρει τα πάθη που δημιουργούν τις αμαρτίες που εξομολογούμαστε. Υπάρχουν 3 κατηγορίες αγαθών που νηστεύουμε. 1)Αλάδωτο. 2)Λαδερό. δεν τρώμε κρέας ψάρι αυγά τυροκομικά. 3)Κατάλυσις πάντων, τρώμε τα πάντα. Οι νηστείες του έτους είναι. Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή νηστεύουμε το κρέας το ψάρι τα αυγά και τυροκομικά. Την Τετάρτη γιατί προδώσαμε τον Χριστό και την Παρασκευή επειδή τον σταυρώσαμε. Η νηστεία των Χριστουγέννων αρχίζει στις 15 Νοεμβρίου και τελειώνει την ημέρα των Χριστουγέννων με κατάλυση πάντων ανεξαρτήτως ημέρας. Σ αυτή την νηστεία δεν τρώμε κρέας τυρί και αυγά. Την Τρίτη Πέμπτη και τα σαββατοκύριακα τρώμε ψάρι από της Παναγίας 21 Νοέμβρη μέχρι του Αγίου Σπυρίδωνα και τις άλλες μέρες λαδερό. Από τις 25 Δεκέμβρη έως και την 4^η Ιανουαρίου κατάλυση πάντων ανεξαρτήτως ημέρας. Την παραμονή των Θεοφανείων αλάδωτο.

Όταν ανοίγει το τριώδιο. Από την Κυριακή του τελώνου και Φαρισαίου μέχρι την Κυριακή του Ασώτου κατάλυση πάντων ανεξαρτήτως ημέρας. Κρέας τρώμε μέχρι την Κυριακή της Αποκριάς. Από την Κυριακή της Αποκριάς μέχρι την Κυριακή της Τυρινή τρώμε τα πάντα εκτός κρέας ανεξαρτήτως ημέρας.

Νηστεία της μεγάλης τεσσαρακοστής. Την καθαρή Δευτέρα τρώμε αλάδωτο και τα καλαμάρια με τις ταραμοσαλάτες δεν είναι αλάδωτα. Σ αυτή την νηστεία δεν τρώμε κρέας ψάρι τυρί και αυγά. Όλη την εβδομάδα για όσους μπορούν να την τηρούν αλάδωτη και το σαββατοκύριακο λαδερό. Για τους άλλους Τετάρτη Παρασκευή αλάδωτο και τις άλλες λαδερό. Στις 25 Μαρτίου κατάλυση ψαριού ανεξαρτήτως ημέρας.

Από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Κυριακή του Θωμά κατάλυση πάντων ανεξαρτήτως ημέρας. Από την Κυριακή του Θωμά μέχρι την Πεντηκοστή δεν κάνουμε αλάδωτο. Από την Κυριακή της Πεντηκοστής μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων καλάλυση πάντων ανεξαρτήτως ημέρας.

Νηστεία των Αποστόλων. Σ αυτή την νηστεία δεν τρώμε κρέας τυρί και αυγά αλλά τρώμε ψάρι εκτός τετάρτης και παρασκευής.

Νηστεία του δεκαπενταυγούστου. Σ αυτή την νηστεία δεν τρώμε κρέας τυρί αυγά και ψάρι τρώμε μόνο της Μεταμορφώσεως στις 6 Αυγούστου.

Στις 29 Αυγούστου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου τρώμε ξηρά τροφή όπως και στις 14 Σεπτεμβρίου του Σταυρού εκτός και αν πέσουν Σαββατοκύριακο

Προσευχή όταν θέλουμε να κοινωνήσουμε.

Πριν την θεία κοινωνία

Πρὸ τῶν θυρῶν τοῦ ναοῦ σου παρέστηκα καὶ τῶν δεινῶν λογισμῶν οὐκ ἀφίσταμαι, ἀλλὰ σύ, Χριστὲ ὁ Θεός, ὁ Τελώνην δικαιώσας καὶ Χαναναίαν ἐλεήσας καὶ τῷ Λῃστῇ παραδείσου πύλας ἀνοίξας, ἄνοιξόν μοι τὰ σπλάγχνα τῆς φιλανθρωπίας σου καὶ δέξαι με προσερχόμενον καὶ ἁπτόμενόν σου, ὡς τὴν Πόρνην καὶ τὴν Αἱμόῤῥουν· ἡ μὲν γάρ, τοῦ κρασπέδου σου ἁψαμένη εὐχερῶς τὴν ἴασιν ἔλαβεν, ἡ δέ, τοὺς σοὺς ἀχράντους πόδας κρατήσασα, τὴν λύσιν τῶν ἁμαρτημάτων ἐκομίσατο. Ἐγὼ δὲ ὁ ἐλεεινός, ὅλον τὸ Σῶμα τολμῶν δέξασθαι, μὴ καταφλεχθείην· ἀλλὰ δέξαι με, ὥσπερ ἐκείνας, καὶ φώτισόν μου τὰ τῆς ψυχῆς αἰσθητήρια, καταφλέγων μου τὰ τῆς ἁμαρτίας ἐγκλήματα, πρεσβείαις τῆς ἀσπόρως τεκούσης σε καὶ τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων. Ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εὐχὴ Ι´ (Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ ὅτι σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὦν πρῶτὸς εἰμι ἐγώ. Ἔτι πιστεύω ὅτι τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου καὶ τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ τίμιον Αἷμά σου. Δέομαι οὖν σου· Ἐλέησόν με καὶ συγχώρησὸν μοι τὰ παραπτώματά μου, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν λόγῳ, τὰ ἐν ἔργῳ, τὰ ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ· καὶ ἀξίωσόν με ἀκατακρίτως μετασχεῖν τῶν ἀχράντων σου μυστηρίων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ἀμήν.

Συμεὼν τοῦ Μεταφραστοῦ

Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν· Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ· πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον. ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος.

Τὸ Τροπάριον·

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.                                    Τοὺς παρόντας στίχους·

Θεουργὸν Αἷμα φρίξον, ἄνθρωπε, βλέπων· ἄνθραξ γάρ ἐστι τοὺς ἀναξίους φλέγων· Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ με καὶ τρέφει· θεοῖ τὸ πνεῦμα, τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως.

Τὰ τροπάρια ταῦτα·

Ἔθελξας πόθῳ με, Χριστέ, καὶ ἠλλοίωσας τῷ θείῳ σου ἔρωτι· ἀλλὰ κατάφλεξον πυρὶ ἀΰλῳ τὰς ἁμαρτίας μου, καὶ ἐμπλησθῆναι τῆς ἐν σοὶ τρυφῆς καταξίωσον, ἵνα τὰς δύο σκιρτῶν μεγαλύνω, Ἀγαθέ, παρουσίας σου.

Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; Ἐὰν γὰρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τὸν νυμφῶνα, ὁ χιτών με ἐλέγχει ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καὶ δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων. Καθάρισον, Κύριε, τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς μου καὶ σῶσόν με, ὡς φιλάνθρωπος.

Καὶ τὴν παροῦσαν εὐχήν·

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, μὴ εἰς κρῖμὰ μοι γένοιτο τὰ Ἅγια ταῦτα διὰ τὸ ἀνάξιον εἶναί με, ἀλλ᾿ εἰς κάθαρσιν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος, καὶ εἰς ἀῤῥαβῶνα τῆς μελλούσης ζωῆς καὶ βασιλείας. Ἐμοὶ δὲ τῷ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι· τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου.                                   Καὶ πάλιν·

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΛΗΨΙ

Στίχοι προτρεπτικοί·

Ἐπὰν δὲ τύχῃς τῆς καλῆς μετουσίας τῶν ζωοποιῶν μυστικῶν δωρημάτων, ὕμνησον εὐθύς, εὐχαρίστησον μέγα, καὶ τάδε θερμῶς ἐκ ψυχῆς Θεῷ λέγε· Δόξα σοι, ὁ Θεός· δόξα σοι, ὁ Θεός· δόξα σοι, ὁ Θεός!

Καὶ ἀμέσως τὰς ἐπομένας εὐχαριστηρίους Εὐχάς·

Ἀνωνύμου

Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε, ὁ Θεός μου, ὅτι οὐκ ἀπώσω με τὸν ἁμαρτωλόν, ἀλλὰ κοινωνόν με γενέσθαι τῶν ἁγιασμάτων σου κατηξίωσας. Εὐχαριστῶ σοι, ὅτι με τὸν ἀνάξιον μεταλαβεῖν τῶν ἀχράντων σου καὶ ἐπουρανίων δωρεῶν κατηξίωσας. Ἀλλά, Δέσποτα φιλάνθρωπε, ὁ ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανών τε καὶ ἀναστὰς καὶ χαρισάμενος ἡμῖν τὰ φρικτὰ ταῦτα καὶ ζωοποιά σου Μυστήρια, ἐπ᾿ εὐεργεσίᾳ καὶ ἁγιασμῷ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, δὸς γενέσθαι ταῦτα κἀμοὶ εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος, εἰς ἀποτροπὴν παντὸς ἐναντίου, εἰς φωτισμὸν τῶν ὀφθαλμῶν τῆς καρδίας μου, εἰς εἰρήνην τῶν ψυχικῶν μου δυνάμεων, εἰς πίστιν ἀκαταίσχυντον, εἰς ἀγάπην ἀνυπόκριτον, εἰς πλησμονὴν σοφίας, εἰς περιποίησιν τῶν ἐντολῶν σου, εἰς προσθήκην τῆς θείας σου χάριτος καὶ τῆς σῆς βασιλείας οἰκείωσιν· ἵνα ἐν τῷ ἁγιασμῷ σου δι᾿ αὐτῶν φυλαττόμενος, τῆς σῆς χάριτος μνημονεύω διὰ παντὸς καὶ μηκέτι ἐμαυτῷ ζῶ, ἀλλὰ σοὶ τῷ ἡμετέρῳ Δεσπότῃ καὶ εὐεργέτῃ. Καὶ οὕτω τοῦ τῇδε βίου ἀπάρας ἐπ᾿ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου, εἰς τὴν ἀΐδιον καταντήσω ἀνάπαυσιν, ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος καὶ ἡ ἀπέραντος ἡδονὴ τῶν καθορώντων τοῦ σοῦ προσώπου τὸ κάλλος τὸ ἄῤῥητον. Σὺ γὰρ εἶ τὸ ὄντως ἐφετὸν καὶ ἡ ἀνέκφραστος εὐφροσύνη τῶν ἀγαπώντων σε, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σὲ ὑμνεῖ πᾶσα ἡ κτίσις εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Μεγάλου Βασιλείου

Δέσποτα Χριστὲ ὁ Θεός, βασιλεῦ τῶν αἰώνων καὶ δημιουργὲ τῶν ἁπάντων, εὐχαριστῶ σοι ἐπὶ πᾶσιν, οἷς παρέσχου μοι ἀγαθοῖς, καὶ ἐπὶ τῇ μεταλήψει τῶν ἀχράντων καὶ ζωοποιῶν σου μυστηρίων. Δέομαι οὖν σου, ἀγαθὲ καὶ φιλάνθρωπε· φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου καὶ ἐν τῇ τῶν πτερύγων σου σκιᾷ· καὶ δώρησαὶ μοι ἐν καθαρῷ συνειδότι, μέχρις ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς, ἐπαξίως μετέχειν τῶν ἁγιασμάτων σου, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Σὺ γὰρ εἶ ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, ἡ πηγὴ τοῦ ἁγιασμοῦ, ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν· καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Συμεὼν τοῦ Μεταφραστοῦ

Ὁ δοὺς τροφήν μοι σάρκα σὴν ἑκουσίως,
ὁ πῦρ ὑπάρχων καὶ φλέγων ἀναξίους,
μὴ δὴ καταφλέξῃς με, μὴ Πλαστουργέ μου·
μᾶλλον δίελθε πρὸς μελῶν μου συνθέσεις,
εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν·
φλέξον δ᾿ ἀκάνθας τῶν ὅλων μου πταισμάτων.

Ψυχὴν κάθαρον, ἁγίασον τὰς φρένας·
τὰς ἰγνύας στήριξον ὀστέοις ἅμα·
αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα·
ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβω.

Ἀεὶ σκέπε, φρούρει τε καὶ φύλαττέ με
ἐκ παντὸς ἔργου καὶ λόγου ψυχοφθόρου.

Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.

Πρέσβεις φέρω σοι πάντας ἡγιασμένους,
τὰς ταξιαρχίας τε τῶν Ἀσωμάτων,
τὸν Πρόδρομόν σου, τοὺς σοφοὺς Ἀποστόλους,
πρὸς τοῖς δε σὴν ἄχραντον ἁγνὴν Μητέρα·
ὧν τὰς λιτάς, εὔσπλαγχνε, δέξαι, Χριστέ μου,
καὶ φωτὸς παῖδα τὸν σὸν ἔργασαι λάτριν.

Σὺ γὰρ ὑπάρχεις ἁγιασμὸς καὶ μόνος
ἡμῶν, ἀγαθέ, τῶν ψυχῶν καὶ λαμπρότης·
καὶ σοὶ πρεπόντως, ὡς Θεῷ καὶ Δεσπότῃ,
δόξαν ἅπαντες πέμπομεν καθ᾿ ἡμέραν.

Ἀνωνύμου

Τὸ Σῶμά σου τὸ ἅγιον, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, γένοιτό μοι εἰς ζωὴν αἰώνιον, καὶ τὸ Αἷμά σου τὸ τίμιον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Γένοιτο δέ μοι ἡ εὐχαριστία αὕτη εἰς χαράν, ὑγείαν καὶ εὐφροσύνην· καὶ ἐν τῇ φοβερᾷ καὶ δευτέρᾳ ἐλεύσει σου ἀξίωσόν με τὸν ἁμαρτωλὸν στῆναι ἐκ δεξιῶν τῆς σῆς δόξης, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν                                 Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον . Ἀνωνύμου            

Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε, τὸ φῶς τῆς ἐσκοτισμένης μου ψυχῆς, ἡ ἐλπίς, ἡ σκέπη, ἡ καταφυγή, ἡ παραμυθία, τὸ ἀγαλλίαμά μου, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ἠξίωσάς με τὸν ἀνάξιον κοινωνὸν γενέσθαι τοῦ ἀχράντου Σώματος καὶ τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Υἱοῦ σου. Ἀλλ᾿ ἡ τεκοῦσα τὸ ἀληθινὸν φῶς, φώτισὸν μου τοὺς νοητοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας· ἡ τὴν πηγὴν τῆς ἀθανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τὸν τεθανατωμένον τῇ ἁμαρτίᾳ, ἡ τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, ἐλέησόν με, καὶ δὸς κατάνυξιν καὶ συντριβὴν ἐν τῇ καρδίᾳ μου καὶ ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανοήμασί μου, καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου. Καὶ ἀξίωσόν με, μέχρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς, ἀκατακρίτως ὑποδέχεσθαι τῶν ἀχράντων Μυστηρίων τὸν ἁγιασμόν, εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος· καὶ παράσχου μοι δάκρυα μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, εἰς τὸ ὑμνεῖν καὶ δοξάζειν σε πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου. Ὅτι εὐλογημένη καὶ δεδοξασμένη ὑπάρχεις εἰς τοὺς αἰῶνας· Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς· Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου Δέσποτα κατὰ τὸ ῥῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριὸν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.

Τρισάγιον. Δόξα. Καὶ νῦν. Παναγία Τριάς. Κύριε, ἐλέησον (γ´). Δόξα. Καὶ νῦν. Πάτερ ἡμῶν. Ὅτι σοῦ ἐστιν. Τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ Θεοτοκίον, τὸ τοῦ Ναοῦ καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον καὶ Κοντάκιον τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἢ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου  Ἦχος πλ. δ´.

Ἡ τοῦ στόματός σου, καθάπερ πυρσός, ἐκλάμψασα χάρις τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν· ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, πάτερ Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ἦχος πλ. β´. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.

Ἐκ τῶν οὐρανῶν, ἐδέξω τὴν θείαν χάριν, καὶ διὰ τῶν σῶν, χειλέων πάντας διδάσκεις, προσκυνεῖν ἐν Τριάδι τὸν ἕνα Θεόν· Ἰωάννη Χρυσόστομε, παμμακάριστε ὅσιε· ἐπαξίως εὐφημοῦμέν σε· ὑπάρχεις γὰρ καθηγητής, ὡς τὰ θεῖα σαφῶν.                      

Εἰ ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου λέγε τὸ τοῦ Ἁγίου·Ἀπολυτίκιον Ἦχος α´.

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου, δι᾿ οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας· τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας· βασίλειον ἱεράτευμα, πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.  Ἦχος δ´. Ἐπεφάνης σήμεροv.

Ὦφθης βάσις ἄσειστος τῇ Ἐκκλησίᾳ, νέμων πᾶσιν ἄσυλον, τὴν κυριότητα βροτοῖς, ἐπισφραγίζων σοῖς δόγμασιν, οὐρανοφάντορ Βασίλειε ὅσιε.

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Επίλογος     

Ο πνευματικός         

  Οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν βρίσκουν πνευματικό,  ή δεν τους κάνει, δεν τους φτάνει, γιατί χρειάζονται κάποια πράγματα που δεν τα ικανοποιεί κλπ. Το πράγμα είναι απλό ή πολύ σύνθετο και δύσκολο. Υπάρχουν ψυχές που αναπαύονται σχετικά εύκολα και το μυαλό τους δεν τρώγεται ολοένα και με κάτι. Αντίθετα υπάρχουν άλλες ψυχές που όλη την ώρα τρώγονται, με το μυαλό τους να βρίσκεται σε μια συνεχή συνομιλία και αναζήτηση. Έτσι υπάρχουν και δύο ειδών πνευματικοί. Αυτοί που δέχονται απλούς λογισμούς και απλές ΄΄στρωτές΄΄ πνευματικές υποθέσεις και οι άλλοι που είναι πιο προικισμένοι στα πνευματικά και μπορούν να ικανοποιήσουν αυτούς τους ΄΄ανήσυχους΄΄ και πνευματικά ευάλωτους ανθρώπους.  Ενώ στις μέρες μας οι πνευματικά ανήσυχοι και απαιτητικοί αδελφοί είναι πολλοί (καί εξ αιτίας της περίσσιας αμαρτίας, ) οι πνευματικοί καθοδηγητές που μπορούν να διαχειριστούν με τη χάρη του θεού αυτές τις ψυχές είναι λίγοι. Οπότε προτείνω απλά. Να βρούμε ένα εξομολόγο που να συγχωρεί τις αμαρτίες. Αυτό σημαίνει: Η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Γιατί την ώρα του μυστηρίου, μιλάμε με τον ίδιο τον Χριστό και αυτός μας καθοδηγεί. Αν θέλουμε και το πρόσωπο του πνευματικού να μας ταιριάζει καλύτερα, στην πορεία, ψάχνουμε για αυτό που μας λείπει, αυτόν που μπορεί να μας αναπαύει τους λογισμούς και να μας καθοδηγεί με ασφάλεια. Αυτό το πρόσωπο μπορεί να μην είναι ιερέας, μπορεί να είναι μοναχός ή μοναχή αρκεί να έχουν την εμπειρία και το χάρισμα των συμβουλών από το Θεό. ¨Οταν κανείς αναζητήσει αυτόν τον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα θα τον κατευθύνει για να τον βρει.  Συμπέρασμα: Κάνουμε την εξομολόγηση μας όπου να ναι. Οι αμαρτίες συγχωρούνται με την εξομολόγηση αλλά δεν γιατρεύεται το πάθος που δημιουργεί την αμαρτία που μας οδηγεί στην εξομολόγηση. Γι αυτό χρειάζεται πνευματικός με ιδιαίτερο χάρισμα, που θα βρει τον λογισμό ( τις σκέψεις ), που δημιουργεί το πάθος, που δημιουργεί την αμαρτία που εξομολογούμαστε και θα μας δώσει την κατάλληλη αγωγή και γιατρειά. Με τον την καθοδηγητή δεν έχει σχέση το ύψος το πάχος τα γαλόνια οι μεγαλοσχημίες και οι περήφανοι σταυροί. Χρειάζεται να νιώθουμε σαν την αγκαλιά της μαμάς μας. Με λίγα λόγια να μας αναπαύει και να μας βοηθά στα προβλήματα. Πρόδρομος μοναχός.