ο Γολγοθάς μας

Χαιρετώ σας. Σήμερα Σάββατο του Λαζάρου, μια μέρα πριν ξεκινήσει η Μεγάλη εβδομάδα των παθών του Χριστού μας. Μάλλον απ ότι δείχνουν τα πράγματα και μετά τις αποφάσεις της πολιτείας και της Ιεραρχίας, θα είναι εβδομάδα των παθών των χριστιανών που, εκτός της πανδημίας, του αποκλεισμού απ τις εργασίες, τον αποκλεισμό απ τους φίλους, συγγενείς, έχουν μπροστά τους τον αποκλεισμό από πάσα ιεροπραξία. Το επίκεντρο της Θείας λατρείας, η μεγάλη εβδομάδα, αποκλείστηκε. Ο Γολγοθάς του Χριστού μας έγινε και δικός μας. Η Σταύρωση του, έγινε και δική μας αφού το μόνο που μας επιτρέπεται είναι κάποια λιγοστά ψώνια και νομίζω 4 αιτίες που δικαιολογούν την έξοδο απ τον εγκλεισμό μας. Στην μεγάλη εβδομάδα, το κυρίαρχο σημείο και αποκορύφωμα της, είναι η Ανάσταση και ο θρίαμβος του Χριστού στον θάνατο. Στον εγκλεισμό μας όμως; Υπάρχει ανάσταση;

Αυτή η επιστολή δεν έχει σκοπό να μιλήσει στους απανταχού Χριστιανούς της επικράτειας. Για μένα χριστιανός δεν είναι απλά ο βαφτισμένος που ζει μια άσωτη και ακόλαστη ζωή χωρίς φραγμούς και αξίες. Δεν είναι τα παιδιά Του που δεν νηστεύουν την σαρακοστή και βιάζονται μετά το Χριστός Ανέστη να τρέξουν να φάνε μαγειρίτσα. Όχι αυτοί που μόλις πει ο ιερεύς, Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν και κάνουν μπριάφ και σκοτώνονται να κάνουν αυτό ακριβώς που λέει. Όχι. Αυτοί το ζούν επιδερμικά. Αυτούς το μόνο που τους νοιάζει είναι να βρουν διέξοδο στα οικονομικά και πως θα μπορέσουν να κάνουν καμιά βόλτα ή να κάνουν αυτά που έκαναν και να ζουν όπως ζούσαν. Μιλώ για τους άλλους. Αυτούς που είναι νομοταγείς. Που φυλούν τις εντολές. Που παρόλο που νηστεύουν όλη την σαρακοστή, μετά την Ανάσταση, μένουν στην ακολουθία να κοινωνήσουν, πρώτα το σώμα και το αίμα του Χριστού, και μετά το κρέας, στο μεταμεσονύκτιο γιορτινό τραπέζι. Αυτοί λοιπόν ζορίζονται, με κλειστές τις εκκλησίες και χωρίς ακολουθίες. Οι άλλοι τυρβάζουν περί πολλά και ξεδιψούν απ την τηλεόραση. Ο ναός του Θεού δεν είναι η τηλεόραση, και ούτε μπορεί ένα μέσον που χρησιμοποιείτε για την επιβολή μιας άναρχης τάξης αξιών και πάσης φύσεως ανομιών να αντικαταστήσει, την ουσιαστική σχέση με το Θεό πατέρα που λειτουργεί στην οικεία του. ούτε μπορεί να λειτουργεί εκκλησία στο όνομά του χωρίς εκκλησίασμα. Αυτά είναι μπούρδες, αμπελοφιλοσοφίες και δικαιολογίες αυτών που αδυνατούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ποιών περιστάσεων; Ψήφισε η πολιτεία το σύμφωνο συμβίωσης, νομιμοποίησε την παιδοφιλία με το γάμο των ομοφυλοφίλων δίνοντας τους δικαίωμα στην υιοθεσία, το τρίτο φύλλο και δεν υπήρξε απάντηση. Ο λύκος πρώτα προγκάει το κοπάδι και μετά ορμάει στα πρόβατα. Για να μην πω άλλα και με πάνε ΄΄μέσα΄΄ και ο έχων ώτα ακούει και ο νοών νοείτω, σήμερα στο ευαγγέλιο λέει ο Χριστός στους μαθητές του. ο Λάζαρος κοιμήθηκε. Οι μαθητές του είπαν, θα ξυπνήσει μόνος του. αφού δεν κατάλαβαν τους εξήγησε ότι ο ¨Λάζαρος πέθανε πριν 2 μέρες και θα πάνε να τον αναστήσει. Του λένε πάλι οι μαθητές (αυτό ας το λάβουμε υπ όψιν μας). Μα Κύριε αυτοί θέλησαν να σε λυντσάρουν και συ θέλεις να ξαναπάς; Τους απαντά ο Χριστός. Η ημέρα έχει δώδεκα ώρες αλλά τις άλλες ώρες αν βαδίζει κάποιος, υπάρχει φώς να βλέπει και έτσι πήγαν στο χωριό του Λαζάρου. Δηλαδή; Επίσης όταν πήγε και συνάντησε πρώτα την Μάρθα του είπε: Κύριε αν ήσουν εδώ ο αδελφός μου δεν θα πέθαινε, αλλά τώρα θα περιμένει την Ανάσταση των νεκρών. Και του λέει ο Χριστός. Πιστεύεις ότι είμαι η ζωή και η Ανάστασις; Του λέει. Ναι Κύριε. Πιστεύω ότι είσαι ο Υιός του Θεού. Φώναξε την Μαρία και όταν ήρθε κοντά του, τού είπε κι αυτή το ίδιο. Σημειωτέον ότι η Μαρία ήταν εκείνη που επαίνεσε ο Χριστός όταν είπε Μάρθα Μάρθα μεριμνάς… ενώ η Μαρία την αγαθή μερίδα εξελέξατο. Είναι η ίδια Μαρία που έλειψε τα πόδια του με το μύρο. Παρόλο που  έδειχνε τόσο υγιείς πνευματικά, δεν μπορούσε να καταλάβει αυτό που ο Χριστός έκανε μετά. Φώναξε τον Λάζαρο να βγει έξω ενώ είχε ήδη μυρίσει μετά από τις τέσσερις μέρες και τον Ανέστησε. Συμπεράσματα πολλά αλλά η κεντρική ιδέα όλων είναι: ο Χριστιανός δηλαδή το παιδί του Χριστού ζει με τον Χριστό. Δεν χάνει το κουράγιο του, την ελπίδα του, την πίστη του. η πίστης ανθίζει και καρποφορεί. Καρπός της είναι πρώτα απ όλα η Ανάστασις. Χωρίς Ανάσταση δεν υπάρχει άλλη ζωή. Δεν υπάρχει λόγος για σωτηρία. Δεν υπάρχει παράδεισος. Ο παράδεισος που έφτιαξε για μας ούτος ώστε να ζούμε μαζί του και με τη χάρη του μέσα στον κόσμο, άνοιξε με την Ανάσταση του. εδώ και μέσα σ αυτόν τον παράδεισο, μπορούμε να συζούμε με τον Αναστημένο Χριστό και τους ανθρώπους του και αυτό μας κάνει την εκκλησία του. Ζούμε μέσα σ αυτόν τον παράδεισο και απολαμβάνουμε τους καρπούς του που είναι η αγάπη και μέσα της περικλείει την αοργισία, την μακροθυμία, την εγκράτεια, την πραότητα, την ελπίδα, την χαρά, την αισιοδοξία, την εμπιστοσύνη, την αλληλοπαραχώρηση, την φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη…. Νομίζω πως αυτό που ήθελα να πω το είπα. Υπομονή, θα περάσουν αυτές οι δύσκολες ώρες και ημέρες, μετά θα υπάρχει μια περίοδος ανασύνταξης και θα αρχίσουν πάλι. Καταστραφήκαμε, δεν υπάρχουν λεφτά, νέα μνημόνια ακούγονται από τώρα, παγκόσμια διακυβέρνηση, ενοποίηση των εκκλησιών και φουλ για το δόγμα: μια χώρα, μία θρησκεία, ένα νόμισμα ένας ηγέτης. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο και ο ξενοδόχος είναι ο Χριστός, ο μόνος Θεός και δεν έχει ανάγκη να απολογηθεί σε κανέναν γιατί σ αυτόν ανήκει η ζωή και ο Θάνατος. Θάρρος αδελφοί μου. Τα σχέδια τους τα ακούει ο Θεός και γελάει είπε ο Άγιος Παίσιος. Δεν θα καταφέρουν να τα ολοκληρώσουν γιατί ο Χριστός έφτιαξε και είναι έτοιμη η κιβωτός που θα γλυτώσει τα παιδιά του απ τον κατακλυσμό που προκάλεσαν οι άθεοι, η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα δηλαδή τα ΄΄σκουπίδια΄΄ θα είμαστε μέσα; Είπε: αυτός που θέλει να με ακολουθήσει να πάρει τον σταυρό του και να με ακολουθήσει. Όπως καταλαβαίνετε αυτό δεν γίνεται με μοιχείες πορνείες και όλων των ειδών τα πάθη. Πρόδρομος μοναχός.