Η κοίμηση της Παναγίας μας

 Σας  Χαιρετώ. Σήμερα, η μεγάλη γιορτή της κοιμήσεως της Παναγίας μας. Χρόνια πολλά στους εορτάζοντας και στις εορτάζουσες. Η Παναγιά μας να μας στηρίζει και να μας βοηθάει όπως το κάνει άλλωστε. Μετά από δεκαπέντε μέρες νηστείας (όπως συνηθίζουμε σε όλες τις μεγάλες γιορτές της ορθοδοξίας), και κατάλληλης ψυχικής προετοιμασίας, (καθημερινές παρακλήσεις) για να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε κατάλληλα, αυτό το μοναδικό πρόσωπο του ανθρωπίνου γένους. Και τι δεν έχει ειπωθεί, γι αυτό το γλυκό πρόσωπο της μητέρας του Θεανθρώπου, στα βάθη των αιώνων. Από την παλιά διαθήκη άρχισαν οι προφήτες να προετοιμάζουν τον κόσμο για την έλευση του Μεσσία, του Θεού, που θα πάρει ανθρώπινη μορφή, δηλαδή σάρκα και οστά. Αυτό όμως, δεν θα μπορούσε να γίνει με την κανονική του φύση, την Θεϊκή, γι αυτό έπρεπε να πάρει την ανθρώπινη φύση, για να την μετατρέψει και να της δώσει την δυνατότητα να αναστηθεί από τα πάθη και την αμαρτία και να την οδηγήσει στον  Αναστημένο καινούριο κόσμο, τον παράδεισο. Αυτό το σχέδιο για να γίνει εφικτό χρειαζόταν μια γυναίκα για να το υπηρετήσει και να του δώσει σάρκα απ την σάρκα της και οστά απ τα οστά της. Αυτό το πρόσωπο, είναι της Παναγίας μας, που έγινε μητέρα του Θεού, αλλά και μητέρα όλων μας, γιατί μέσα απ την ατελή της φύση, γέννησε την τελειότητα. Μέσα από την κατάρα του άδη, Γέννησε την ανάσταση, Γέννησε την επιστροφή στον παράδεισο, Γέννησε την βασιλεία των ουρανών.

(Χτές που πήγα στον εσπερινό κάτω στο χωριό, μίλησε ο εκπρόσωπος της μητροπόλεως, που τον έστειλαν να τιμήσει το πανηγύρι του χωριού. Μεταξύ αυτών που είπε είναι και αυτά μέσα στην αγκύλη.)

[[[  Ο Θεός, έφτιαξε ένα περιβόλι, τον ορατό κόσμο. Το σκάλισε και το πότισε. Μέσα στο κέντρο του κόσμου, φύτεψε το δέντρο της ζωής. Αυτό το δέντρο, είναι η Παναγία μας και ο καρπός αυτού του δέντρου, είναι ο Χριστός και κατ επέκταση, η Ανάσταση. Ο Χριστός έχει δύο φύσεις. Την Θεϊκή και την ανθρώπινη. Είναι υιός Θεός απ τον πατέρα Θεό και υιός άνθρωπος, απ την μητέρα του την Παναγία, εξ ου και το υιός του ανθρώπου που έλεγε. Όπως πέθανε ο Χριστός, θάφτηκε και στις 3 ημέρες Αναστήθηκε με το σώμα του, έτσι και η Παναγία μητέρα του, πέθανε, θάφτηκε και μετέστη, αναστήθηκε στις 3 ημέρες μαζί με το σώμα της. Ενώ εμείς αφήνουμε το σώμα μας εδώ στο μνήμα και μόνο η ψυχή ανεβαίνει στον ουρανό, στον Χριστό και στην Παναγία δεν έγινε έτσι γιατί πήραν στον ουρανό και τα σώματα τους. Αυτό είναι μοναδικό και δεν έχει άλλο παράδειγμα σε όλη την ιστορία του ανθρώπου. Σήμερα δεν πενθούμε αλλά γιορτάζουμε, έχουμε Πάσχα, το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως το Πάσχα της Αναστάσεως έτσι και η μετάσταση της Παναγία μας είναι γιορτή, Πάσχα για την Ορθοδοξία. ]]]

Ο λαός μας της έδωσε πολλά ονόματα, λόγω των λυτρωτικών της επεμβάσεων στη ζωή μας, του ¨Έθνους μας αλλά και των υπολοίπων λαών που είναι το λάβαρο τους, το λάβαρο της ενανθρωπήσεως του Θεού. Είναι η γλυκιά μας μανούλα που στην αγκαλιά της παρηγορούνται όλες οι μανάδες που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα παιδιά τους. Είναι το καταφύγιο όλων των καταπιεσμένων, των κατατρεγμένων, των διωγμένων των αδικημένων και προσφύγων. Εμείς σαν έθνος που έχουμε διωχθεί από την παλιά αίγλη της βυζαντινής αυτοκρατορίας και συρρικνωθεί στα σημερινά εδάφη, έχουμε συνδέσει τον πόνο της προσφυγιάς με το πρόσωπο της Παναγίας μας, που μας κράτησε συντροφιά στις ατέλειωτες νύχτες στα βουνά και στα λαγκάδια που περιπλανιόμασταν σαν λες αγρίμια, προσπαθώντας να βρούμε καινούριους τόπους να φτιάξουμε καινούριες φωλιές. Από πίσω σφάζανε βίαζαν και λεηλατούσαν τις περιουσίες μας που αφήναμε, μαζί με την ιστορία που έγραψε 1000 και πλέον χρόνια και μείς, προχωρούσαμε για να φτιάξουμε καινούριες εκκλησίες και τόπους λατρείας στα πρόσωπα των Αγίων που μας ενέπνευσαν, μετά από τις τόσες κακουχίες. Ακόμη, στο έπος του 40, είναι πολλά τα θαύματα της Παναγίας μας στις μάχες και οι ΄΄Ακάθιστοι΄΄ των γυναικών που έμεναν πίσω στα μετόπισθεν, παρακαλώντας την, να προστατέψει τα παιδιά τους και τους αγαπημένους τους να γυρίσουν πίσω σώοι κοντά τους. Ότι πρόβλημα και να έχει κάποιος, ΄΄Παναγία μου΄΄ φωνάζει. Μοναδική στην ιστορία του ανθρώπου. Στις μέρες μας, είναι πιο έντονη η ανάγκη της βοήθειας και της προστασίας της Παναγίας μας. Οι εχθροί είναι περισσότεροι, πιο απρόσωποι, και πιο ύπουλοι. Δεν είναι ένα κατακτητικό έθνος, δεν είναι ένας κακός γείτονας, δεν είναι κάποιος που επιβουλεύεται απλώς την εθνική σου κυριαρχία. Είναι ένας εχθρός, που δεν έχει συγκεκριμένο τόπο που κατοικεί και ο στόχος του δεν είναι εδαφικός, ίσως να φαίνεται έτσι. Δεν έχει συγκεκριμένα γεωπολιτικά ή οικονομικά ή ενεργειακά συμφέροντα που επιθυμεί να προσαρτήσει. Δεν έχει να κάνει με παλιές ΄΄βεγκέρες΄΄ όπως αυτά που λένε οι Τούρκοι ότι κάποτε ήταν δικά τους και τα πήραμε με το ζόρι ή τα δικά μας που τα πήραν αυτοί με τον πόλεμο. Ο εχθρός φίλοι μου είναι αόρατος και η φωλιά του είναι η αμαρτία. Ο δαίμονας ο μισόκαλος, που μισεί τον άνθρωπο και συνεχώς εργάζεται από καταβολής κόσμου να μας διαβάλει, να μας αλλάξει, να μας πάρει με το μέρος του. Αυτός που είπε ψέματα στην Εύα και την παρέσυρε έξω από τον παράδεισο που δεν ήταν άλλος απ την συνεχή αναφορά και σχέση με τον ποιητή μας. Αυτός που εργάζεται 7500 χρόνια να μας υποδουλώσει στην αμαρτία και στην αθλιότητα της αποκοπής απ την κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό. Αυτός που μέσα απ τα φερέφωνα του, τους διάφορους εξουσιαστές που έχουν δώσει την ψυχή τους σ αυτόν για να κυβερνούν και να θησαυρίζουν. Αυτός που βέβαια λογαριάζει χωρίς τον ΄΄ξενοδόχο΄΄ που δεν είναι άλλος απ τον Χριστό που έχει άλλα σχέδια, που θα φανούν στην πορεία, αλλά θα φανούν στους ανθρώπους του. όπως η προσευχή που κάνει κάποιος λυτρώνει και ευεργετεί τον προσευχόμενο έτσι και ο Χριστός μέσω και της Παναγίας μητέρας του και των Αγίων του, θα βοηθήσει αυτούς που τον παρακαλούν και θα τους προστατεύσει από τον εχθρό που δεν έχει ανθρώπινο πρόσωπο αλλά το πρόσωπο του είναι ο φθόνος και το μίσος. Το μίσος εναντίον όλων των ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν τη ζωή με αλήθεια, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, αξιοπρέπεια χωρίς να επιβουλεύονται τα κεκτημένα του διπλανού τους. Να ζήσουμε ελεύθεροι από τον ζυγό της αμαρτίας.

Θα προσπαθήσουν και άλλα γιατί ο στόχος τους δεν είναι απλά να κλείσουν τις εκκλησίες και τους χώρους λατρείας. Δεν είναι να μην κοινωνούμε το σώμα του Χριστού. Δεν θέλουν απλά να μας απαγορέψουν τις λιτανείες ή να προσκυνούμε τα πρόσωπα του Θεού μας και των Αγίων του. όλα αυτά τα εμπόδια που μας βάζουν δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να φωνάζουν ΄΄νιάου΄΄. Υπομονή στις θλίψεις, και το λάβαρο μας να είναι τα 3 αγαθά που μας άφησε κληρονομιά ο Απόστολος Παύλος. Πίστη, ελπίδα και αγάπη. Η Παναγιά μας, προστάτης, βοηθός και σκεπαστής. Πρόδρομος μοναχός.