Αρχή της σαρακοστής.

     

Σας χαιρετώ. Σήμερα, Κυριακή της τυρινής, τελευταία μέρα που τρώμε, ψάρια, αυγά και γαλακτερά. Από το πρωί της καθαρής Δευτέρας και μέχρι το μεγάλο Σάββατο το βράδυ, νηστεία. Η νηστεία, είναι μια εντολή, που μας δόθηκε από την πρώτη μέρα που αντικρίσαμε τον κόσμο. Την πρώτη μέρα της ζωής του Αδάμ και της Εύας. Ο Θεός, μας έδωσε την ελευθερία της επιλογής, αν θέλουμε ή όχι, να ζήσουμε μαζί του και μας έδωσε αυτή την δυνατότητα, μέσω της εντολής της νηστείας. Οι πρωτόπλαστοι δεν έκαναν υπακοή στην εντολή, έφαγαν, δηλαδή δεν νήστεψαν. Όταν τους αναζήτησε, εκείνοι, κρύφτηκαν για να μην τους βρει και όταν τους ρώτησε γιατί κρύβονται, του απάντησαν ότι ντρέπονται επειδή είναι γυμνοί. Τους ρώτησε αν έφαγαν από τον καρπό που τους είπε να μην φάνε και του απάντησαν θετικά. Γιατί με παρακούσατε τους ρώτησε και ο Αδάμ είπε ότι τον απάτησε η Εύα και η Εύα τα έριξε στο φίδι. Μάλιστα ο Αδάμ βγήκε κι από πάνω λέγοντας στον Θεό του ότι η γυναίκα που του έφτιαξε ήταν ΄΄ελαττωματική΄΄ Μετάνοια πουθενά.

     Φύγαμε απ τον παράδεισο γιατί υπερηφανευτήκαμε, κάναμε παρακοή, δεν νηστέψαμε, και δεν μετανιώσαμε. Τώρα για να βάλουμε τα θεμέλια της επιστροφής, κάνουμε το ανάποδο. Με ταπείνωση, κάνουμε υπακοή στις εντολές του Θεού για να έρθει η μετάνοια. Μέσα στις εντολές, είναι και η νηστεία.

     Η νηστεία είναι τόσο σημαντική. Είναι η πρώτη υπακοή στον Θεϊκό (τον Χριστό Θεό) λόγο, που βάζει τα θεμέλια για την αρχή μιας πνευματικής σχέσης με τον Θεό και την αρχή της σωτηρίας μας. Ότι θαυμαστό έχουν κάνει οι Άγιοι πατέρες, Όσιοι και δίκαιοι στο πέρασμα των αιώνων, το έκαναν ξεκινώντας απ την νηστεία. Δεν θα γράψω παραδείγματα για να μην σας κουράσω εξ άλλου, είμαστε όλοι κατηχημένοι και στο σχολείο, διδαχτήκαμε στο μάθημα των θρησκευτικών, κάποια απ αυτά τα θαυμαστά των πατέρων.

     Σήμερα, Κυριακή της τυρινής, την έξοδο μας απ τον παράδεισο θυμόμαστε, εξ αιτίας της παρακοής. Για να φάμε ένα μήλο! Καλή σαρακοστή σε όλους μας Πρόδρομος μοναχός.

Υγ. δεν μπορώ να μην συμπληρώσω ό,τι όταν η Εύα έφαγε το μήλο, δεν ένιωσε την γύμνια της, αλλά όταν έφαγε και ο Αδάμ, τότε ένιωσαν και οι δύο ντροπή γιατί ήταν γυμνοί. Αυτό για το, οι δύο εις σάρκαν μίαν. Ας μην ξεχνάμε ότι όσοι δεν έχουμε μετάνοια και δεν κάνουμε υπακοή στις εντολές, θα κλαίμε έξωθεν του παραδείσου, όπως έκανε τότε ο Αδάμ.

Το δοξαστικό του εσπερινού.

Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι τού Παραδείσου, καί τήν ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τόν απάτη πονηρά πεισθέντα καί κλαπέντα, καί δόξης μακρυνθέντα! οίμοι, τόν απλότητι γυμνόν, νύν δέ ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι ουκέτι σου της τόν Κύριον καί Θεόν μου και Πλάστην, εις γήν γάρ απελεύσομαι, εξ ής καί προσελήφθην. Ελεήμον Οικτίρμον βοώ σοι. Ελέησόν με τόν παραπεσόντα.