Χριστός Ανέστη με υγεία σε όλους.

Ο Χριστός με την Ανάσταση του κομίζει ένα μεγαλειώδες μήνυμα. Το κείμενο που αρχικά φαίνεται ότι δεν έχει σχέση με το μήνυμα του Θεού μας προς εμάς τους ανθρώπους, ίσως κάποιοι να δουν ότι έχει κάποια σχέση. Καλές οικογενειακές και Άγιες, Αναστάσιμες ημέρες να περάσουμε.

Με ρωτούν, πάτερ πως να ζήσουμε τη ζωή μας κοντά στο Χριστό; Και μου θύμισε εκείνο τον νέο που ρώτησε τον Χριστό. Δάσκαλε τι να κάνω για να κερδίσω την Βασιλεία των ουρανών;

Την επουράνιο Βασιλεία την κερδίζουμε ακολουθώντας τις εντολές. Αυτή ήταν η απάντηση του Ιησού στον νεαρό. Αν ρωτάει κάποιος αυτό, τότε του φτάνει αυτή η απάντηση. Τηρείς τις εντολές και σώζεσαι. Το ερώτημα, πως να ζήσω με το Χριστό έχει άλλη απάντηση. Για να ζεις με το Χριστό πρέπει να ζει ο Χριστός στην καρδιά σου. Ο Χριστός δεν ζει σε υπερήφανες καρδιές. Εμείς δεν ζούμε σε ακάθαρτο τόπο με βρωμιές και ακαθαρσίες, πως ο Χριστός να ζήσει σε ακάθαρτες και βρομερές πνευματικά καρδιές; Γίνεται; Ας το πάρουμε αλλιώς. Η Χάρις του Θεού αναπαύεται σε ταπεινές και καθαρές τη καρδία ψυχές. Ο άνθρωπος που έχει μια μεταστροφή προς την εκκλησία, εκκλησιάζεται και τηρεί τα μυστήρια και τις εντολές της, μπορεί να σωθεί, αλλά η ζωή του, φανερώνει την ατέλεια που έχει στην καρδιά του. Πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί ανάλογα για να γίνει δοχείο της Χάριτος. Ταπεινή καρδιά σημαίνει, ότι υπάρχει πραγματική μετάνοια μέσα της και απουσία εγωισμού και υπερηφάνειας. Όταν υπάρχει μετάνοια αλλά συνεχίζουμε να ζούμε με τον ίδιο τρόπο που ζούσαμε, φανερώνει ότι η μετάνοια μας είναι επιφανειακή. Δεν ακολουθήσαμε το δρόμο της μετανοίας που συντρίβει την καρδιά και δημιουργεί την ταπείνωση. Μείναμε εκεί. Ότι απλώς εξομολογηθήκαμε την όποια αμαρτία. Δεν θελήσαμε να διορθώσουμε το κακό γι’ αυτό και το ξανακάνουμε. Η πραγματική μετάνοια σε συνεργασία με τον πνευματικό που θα μας δείξει για ποιο λόγο κάνουμε τα διάφορα σφάλματα, θα διορθώσει τη ζωή μας. Δηλαδή: έχεις σύζυγο. Οφείλεις να σέβεσαι τις δικές του επιθυμίες, εμμονές, ψυχώσεις και πτώσεις. Όταν ζεις στο ίδιο σπίτι με τον άνθρωπο σου και μόνο το γεγονός ότι είστε συνέχεια μαζί, φτάνει για να υπάρχουν τριβές. Ο πνευματικά μετανοιωμένος ταπεινός άνθρωπος, μακροθυμεί, παραβλέπει και δικαιολογεί αυτού του είδους τις τριβές που υπάρχουν, γιατί φουντώνουν τον εγωισμό και δημιουργούν καβγάδες. Οι καβγάδες τρώνε λίγο λίγο την ομόνοια της σχέσης και πλήττουν την καρδιά της που είναι η αγάπη. Το αποτέλεσμα; Η αποξένωση και αν δεν χωρίσουν και συνεχίζουν να ζουν μαζί, θα ζουν τυπικά και μόνο για τις υποχρεώσεις. Αυτό το σχήμα, αν όσο περνάει ο καιρός δεν αλλάζει προς το καλύτερο με κάποιο τρόπο, τότε παγιώνεται η απόσταση μεταξύ των συζύγων. Όμως ένας αγωνιστής σύζυγος που έχει στην ζωή του καθημερινή επαφή με τον πλάστη του, τότε βλέπει τις λεπτές αυτές διορθώσεις που πρέπει να κάνει για να φέρνει στα ίσια το καράβι της σχέσης του. Το ίδιο κάνει σαν γονιός. Δεν γεννήθηκε κανείς γονιός και όπως όλες οι μορφές των σχέσεων έτσι και του γονιού θέλει δουλειά. Όλα τα προβλήματα που προκύπτουν στα παιδιά, τα συζητά με τον-ην σύζυγο του και μαζί αναζητούν λύσεις και παίρνουν αποφάσεις. Ειδικά στην εφηβεία και στα θέματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Επειδή η εφηβεία είναι η μισή και παραπάνω ενηλικίωση της πνευματικής ωριμότητας στον άνθρωπο και από την πορεία της και τα αποτελέσματα της εξαρτάται η δόμηση του χαρακτήρα του, εκεί οι γονείς βάζουν όλη τη ¨μαστοριά τους¨ και με κοινό μέτωπο αντιμετωπίζουν τους ¨κακούς δαίμονες¨ επιρροής του παιδιού τους πάλι με την Χάρη του Θεού.

Το δύσκολο για τους γονείς είναι, όταν το παιδί μεγαλώνοντας δείχνει κάποια δύναμη στα μαθήματα που μπορεί να ικανοποιήσει τα όνειρα μας. Ποια όνειρα; Πρέπει να έχουν οι γονείς όνειρα; που βάζουν σε δοκιμασία τα παιδιά γιατί συνήθως δεν θέλουν το ίδιο με μας. Οι πνευματικοί άνθρωποι, αυτοί που έχουν κάνει αυτό το ερώτημα πως να ζήσω με το Χριστό! Δεν έχουν άλλο όνειρο από το να γίνουν τα παιδιά τους καλά Χριστιανόπουλα και υποδειγματικοί άνθρωποι στον κόσμο. Τα κατηχούν, τα καθοδηγούν και τα μαθαίνουν από μικρά, πως να έχουν έμπιστη σχέση με το Θεό πατέρα και πως να εργαστούν για την σωτηρία τους. Οι γονείς που έχουν όνειρα και αξιώσεις για το τι θα σπουδάσουν, τι δουλειά θα επιλέξουν, ποιόν σύντροφο θα πάρουν στη ζωή τους, είναι βαθιά νυχτωμένοι και τυφλοί εγωιστές, που χρησιμοποιούν το παιδί που τους έδωσε ο Χριστός, για δική τους προβολή και εφησυχασμό. Να καμαρώνουν σαν ¨γύφτικα¨ σκεπάρνια για τα κατορθώματα τους.

Αυτή η συμπεριφορά μας ακολουθεί και στα εγγόνια. Εδώ δεν έχουμε ευθύνες που θα μας ζητήσουν, γιατί τις έχουν τα παιδιά μας και δεν θα ζητήσει ούτε ο Χριστός. Αν όμως ανακατευόμαστε και φυτρώνουμε εκεί που δεν μας σπέρνουν, τότε θα μας ζητηθούν. Ο παππούς και η γιαγιά δεν έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, ούτε της χάραξης της πνευματικής και κοινωνικής τους πορείας. Είναι εκεί για να δείχνουν στα εγγόνια την ανιδιοτελή αγάπη, την μακροθυμία, την συγχώρεση, και όλες τις αρετές που μαζεύουν οι ίδιοι από μικροί. Δεν έχουν λόγο σε τίποτα και για τίποτα και δεν μπλέκονται στα πόδια των παιδιών τους και ειδικά στα ζευγάρια. Είναι εκεί σαν πινακίδες αναρτημένες σε παλιό χωράφι που λένε και δείχνουν την ποιότητα στη ζωή, την καλή διαχείριση στη ζωή, την ανυπέρβλητη και μοναδική αγάπη που τους οδήγησε μετά από τόσα χρόνια κοινής συμβίωσης και αγώνων, για το καλό της οικογένειας. Είναι εκεί για να δείχνουν, να φανερώνουν στους νέους, ότι ο Χριστός είναι η ζωή τους, με απόδειξη την ζωή τους.

Χριστός Ανέστη! Να είστε καλά Πρόδρομος μοναχός.