Χριστός Ανέστη.

Χριστός Ανέστη.

Ο Άνθρωπος έχει δύο εχθρούς. Τον εαυτό του και τον μισόκαλο. Έχει σύμμαχο του την Χάρη του Θεού μαζί με τις ουράνιες λεγεώνες του και τον προσωπικό φύλακα Άγγελο που δίνει ο Θεός σε κάθε βαφτισμένο Χριστιανό. Πως θα διάγει τον βίο του σε αυτή την ζωή και που θα τον σπαταλήσει, είναι στην αποκλειστική του ευθύνη. Εάν έχει πίστη στον Χριστό και στο ευαγγέλιό του, θα εργάζεται τον αγώνα τον καλόν ΄΄που λένε και οι πατέρες΄΄ με προσμονή μετά την εκδημία του, στην μετάβαση στην άλλη ζωή και στον μελλοντικό παράδεισο που έχει ετοιμάσει ο Θεός για τους κοπιώντας και πάσχοντας για την τήρηση των κανόνων και αξιών του. Αυτούς που σταυρώνουν τα πάθη και τις επιθυμίες τους όπως έκανε ο ίδιος ο Χριστός με την ακολουθία του πάθους του και την ανάβαση του στον σταυρό.

Τώρα για τον μισόκαλο και πως επηρεάζει τον άνθρωπο.

 Ο άνθρωπος έχει πολλά καλά και κακά στοιχεία στον χαρακτήρα του τα οποία κληροδοτούνται και εκπαιδεύονται όσο μεγαλώνει και ενηλικιώνεται. Άλλα παίρνει με τα γονίδια του από τους γονείς και το γενεαλογικό dna και άλλα μαζεύει σιγά σιγά καθώς εκπαιδεύεται, αναπτύσσοντας την προσωπικότητα του στην διαδικασία ωρίμανσης του. Όταν φτάνει στην ενηλικίωση και αφού έχει περάσει τα διάφορα στάδια την νηπιακής, βρεφικής, παιδικής ηλικίας έχει αποκομίσει απ’ αυτά, στοιχεία που δημιουργούν αυτό το μοναδικό πρόσωπο, που μοιάζει στον Θεό του αφού έχει την ψυχή που έφτιαξε αποκλειστικά γι’ αυτόν, αλλά και τα πάθη που μάζεψε στην πορεία του προς την ολοκλήρωση του σαν ανθρώπινο όν. Αυτά τα πάθη εξουσιάζει αυτός που μισώντας το Θεό, μίσησε και το πλάσμα του και προσπαθεί να το μολύνει με τις ακαθαρσίες του δηλαδή την υπερηφάνεια και τον εγωισμό που ο ίδιος έχει και που είναι ο λόγος που έχασε την κοινωνία του με την ουράνια πολιτεία του Αγίου φωτός. Όπως αυτός γκρεμίστηκε από τον ουρανό και ακούσαμε από το στόμα του Χριστού ΄΄είδα τον σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον θρόνο του πατρός΄΄, έτσι με την ίδια συνταγή έπεισε τους πρωτοπλάστους να παρακούσουν την μοναδική εντολή του Θεού, νηστέψτε, με ολέθριο αποτέλεσμα το δικό τους πέσιμο από την αφθαρσία στην φθορά της αμαρτίας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο του αντιδίκου. Η υπερηφάνεια. Αυτή είναι και το αρχικό πάθος που απ’ αυτό πηγάζουν τα υπόλοιπα. Ο εγωισμός, η αλαζονεία, η οργή, ο θυμός, η ευθιξία…. Δεν μπορείς να κάνεις παρατήρηση σε κάποιον και αμέσως αρχίζει τα νεύρα και τον καυγά. Ο καυγάς για διάφορους λόγους που συνήθως είναι άνευ σημασίας έχει μία κεντρική ιδέα. Να μην μας πλήξουν τον εγωισμό και γι’ αυτόν θυσιάζουμε ότι ιερό έχουμε, ακόμη και το πολυτιμότερο, που είναι ο γάμος και η ψυχική υγεία των παιδιών, αφού για να μεγαλώσουν με υγεία τα παιδιά, χρειάζονται την υγιή σχέση των γονιών τους και το σταθερό περιβάλλον που την περιβάλει και όχι απ’ τον ένα γονιό στον άλλον και από κει στους παππούδες με τη φτηνή δικαιολογία, έλα μωρέ, δε βλέπεις! όλοι χωρίζουν. Αφού ζούμε εμείς έτσι, δηλαδή σε μια μόνιμη αποτυχία, γιατί να μας πειράξει που η άλλη ή ο άλλος, μεγαλώνει μόνος του παιδιά απ’ την αρχή, χωρίς καθόλου να υπάρχει σχέση ή γάμος, ή το σημερινό κατάντημα να θέλουν δύο άρρωστοι άνθρωποι του ιδίου φύλλου ΄΄που αρνήθηκαν να δομήσουν μια υγιή προσωπικότητα, εξ αιτίας του άνομου εγωιστικού πάθους τους΄΄ να κάνουν δήθεν οικογένεια, με τις ευλογίες των διαφόρων ελίτ. Ο Θεός έκανε άνδρα και γυναίκα.

Με το που συναινούμε χωρίς αγώνα και αντίδραση στις επιθυμίες μας ΄΄που τελικά είναι επιθυμίες του εχθρού του ανθρώπου΄΄ γινόμαστε έρμαιοι των παθών και υπόδουλοι της αμαρτίας, που μας στερεί το μεγαλύτερο αγαθό που έδωσε ο θεός στον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή της ζωής του, την ελευθερία. Μας έδωσε την ελευθερία με την εντολή της νηστείας. Δεν νηστέψαμε τρώγοντας το μήλο, για να γίνουμε ελεύθεροι και Θεοί όπως μας είπε ο διάβολος και χάσαμε την κοινωνία με τον Θεό, γενόμενοι ταυτόχρονα υπόδουλοι της αμαρτίας και του εξουσιαστή της διαβόλου χάρις στα ψέματα του, γι’ αυτό πήρε το όνομα διάβολος, γιατί διαβάλει την αλήθεια.

Η ελευθερία είναι πολύ παρεξηγημένη έκφραση και σίγουρα δεν σημαίνει αυτό που εννοείται σήμερα. Αυτή η ελευθερία είναι κοσμική έκφραση και δεν αγγίζει την αλήθεια. Η πραγματική ελευθερία, είναι η ελευθερία του ανθρώπου από το ζυγό της αμαρτίας. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν η ψυχή του μπορεί να ατενίζει το μεγαλείο της δόξης του Θεού. Όταν νιώθει ένα με την Χάρη του και την πλάση που περιβάλει.  Γη ουρανό δέντρα ζώα φυτά κλπ. Όπως οι πρωτόπλαστοι, που εξουσίαζαν την αγνή πλάση με την αγνότητα τους. Έφυγαν από την παράδεισο και άφησαν εκεί την αγνότητα και καθαρότητα της ψυχής και αγρίεψαν. Τους κυρίεψαν τα πάθη. Από την πρώτη στιγμή της ΄΄κοσμικής΄΄ ζωής τους το ένα παιδί τους σκότωσε το άλλο και μόλυναν με αυτή την αγριότητα και τον κόσμο, γι’ αυτό βλέπουμε δύο και περισσότερες διαφορετικές κοσμοθεωρίες πλέον και όχι μία, του Θεού. Με την πάροδο των αιώνων χάθηκε η αλήθεια γιατί ο δαίμων με την επιρροή του, δημιούργησε αυτό το μπάχαλο των διαφορετικών θρησκειών και Χριστιανικών ομολογιών, που με τη σειρά τους αλλοίωσαν το φρόνημα μας με κατάληξη το σημερινό αποτέλεσμα. Για να βρεις την αλήθεια και έναν αδελφό, πρέπει να κάνεις μια ώρα δρόμο όπως είπε και ο πατροΚοσμάς. Να είστε καλά, Πρόδρομος μοναχός.