Η απουσία της Χάριτος του Θεού.

Η Χάρις του Θεού έλκεται από την ταπείνωση την πίστη τα καλά έργα και την υπομονή στις θλίψεις. ΄΄Διώκεται΄΄ από την υπερηφάνεια και εξαιτίας του εγωισμού που την στηρίζει, καλλιεργεί την απιστία (γιατί δεν χωρά άλλος Θεός εκτός από τον εαυτό μας), εργαζόμενη τα φαύλα, πονηρά και σκοτεινά έργα έχοντας δυσανεξία στην υπομονή των θλίψεων. Το αντίθετο δηλαδή. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από το πιστεύω μας που με τη σειρά του δημιουργεί πολιτισμό, τον πολιτισμό της σήμερον. Αυτός ο πολιτισμός του εγώ και του ατομισμού, δεν πιστεύει σε αξίες ιδανικά, δικαιοσύνη, αλήθεια και αξιοκρατία, αλλά στην αναξιοκρατία, τον βολευτισμό, τον νεοπλουτισμό και πάσης φύσεως καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών, που πηγάζουν από τα συντάγματα των χωρών. Οι θέσεις εργασίας να καλύπτονται από τα δικά μας παιδιά, αδιαφορώντας για τα δικαιώματα των δικαιούχων. Αυτός ο πολιτισμός που οδηγεί; Στο αντίθετο της δημοκρατίας, που ναι μεν είναι δημοκρατία (γεμάτη η γη με δημοκρατίες) αλλά στην ουσία είναι ένα φασιστικό καθεστώς που οδηγεί σε ολοκληρωτισμό, πολέμους και εξαθλίωση των ανθρώπων. Εξαθλίωση όχι από αγαθά, αλλά από ψυχική ηρεμία, γαλήνη, αδελφοσύνη και υγιών σχέσεων με τους ανθρώπους. Τί έχουμε σήμερα στον κόσμο; Όλα αυτά. Αναξιοκρατία και βολευτισμό παντού, εξαπάτηση και κλέψιμο που δεν ξέρεις τι και από που να φυλαχτείς, πόλεμοι που σκοτώνονται άνθρωποι χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία. Στη Γάζα οι Ισραηλίτες διαπράττουν γενοκτονία των Παλαιστινίων την οποία επεκτείνουν με την ανοχή της κοινής γνώμης στον Λίβανο, και το κάνουν για τον ίδιο λόγο με τους παλαιστινίους, το μίσος, αλλά και για τα συμφέροντα των ενεργειακών οδών. Αυτά τα συμφέροντα οδηγούν στο Ιράν, που είναι το μόνο αυτόνομο, αυτοδιοίκητο, ανεξάρτητο κράτος στην περιοχή εκτός από το Ισραήλ.  

Στην Ουκρανία; Τα ίδια. Καμμιά σημασία για τους αρχηγούς της χώρας, οι ανθρώπινες ζωές που στην ουσία, θυσιάζονται για τα συμφέροντα της κάστας που κυβερνά τη χώρα, ενώ την ξεπουλούν στην εταιρία που έχει αναλάβει το χρέος της και των εταιριών όπλων. Αυτοί που πούλησαν το μέλλον της χώρας τους, έχουν πλουτίσει από αυτό το deal, γιατί είναι μια καλή επιχείρηση και τίποτα άλλο. Πόσος κυνισμός!

Την ύπαρξη μιας παγκόσμιας ελίτ, περιγράφει μεταξύ άλλων σε ένα άρθρο του, φιλόσοφος της Ρωσίας.  …. η οποία έχει διαβρώσει τους θεσμούς των κρατών και έχει επιβάλει ένα είδος ενιαίας εξουσίας με τελικό στόχο την ίδρυση ενός παγκόσμιου ολοκληρωτικού κράτους. Στα πλαίσια αυτά η παγκόσμια αυτή ελίτ, δεν επιτρέπει και δεν επιθυμεί την άνοδο ανεξάρτητων ηγετών. Οι περισσότεροι όταν το διαβάσουν θα πουν ΄΄συνωμοσιολογίες΄΄Γιατί;

 Τρέχουμε στη δουλειά, να κάνουμε το νοικοκυριό, να ετοιμάσουμε τα παιδιά, σχολείο, φροντιστήρια και είμαστε σε μια συνεχή κίνηση όλη μέρα χωρίς να προφταίνουμε. Δεν κάνουμε τίποτα για την ψυχή μας αφού δεν έχουμε χρόνο και κάνουμε ότι μπορούμε, για να ευφραινόμαστε σαν τον πλούσιο της παραβολής. Όλοι φτιάχνουν σπίτια αλλά δεν φιλοξενούν σε αυτά κανέναν γιατί δεν έχουν χώρο και συμβαίνει το παράδοξο αν πας στην πατρίδα σου και δεν έχεις σπίτι, πας ξενοδοχείο. Ούτε θες να φιλοξενηθείς στους δικούς σου και εκείνοι σε θεωρούν βάρος.

Όλο αυτό που περιγράφεται, είναι η απουσία της Χάριτος του Θεού, εξ αιτίας της απιστίας, των αμαρτιών, της αμετανοησίας και της μεγάλης μας υπερηφάνειας. Όχι ότι η Χάρις του είναι αλλού, εδώ μαζί μας είναι και γύρω μας είναι και στον αυτό χρόνο είναι, όμως οι σκληρές καρδιές μας από τα πάθη, δεν δίνουν καθαρότητα στο βλέμμα της ψυχής μας και δεν την βλέπουμε, ούτε την νιώθουμε, γιατί ζούμε στο σκοτάδι. Όπως όταν γυρίσουμε σπίτι  το βράδυ, αν δεν ανοίξουμε το φως δεν βλέπουμε ενώ το σπίτι είναι εκεί, τα έπιπλα είναι εκεί, τα πάντα είναι εκεί απλά δεν τα βλέπουμε. Το σκοτάδι στην καρδιά μας που έχει επέλθει εξαιτίας της αποστασίας-αποστάσεως από την Χάρη του Θεού, ξαναβλέπει το ουράνιο φώς της Χάριτος του αν πει, ήμαρτον. Όπως ο άσωτος υιός. Πάτερ, ήμαρτον ενώπιον σου… και τον αποκατέστησε όπως πρώτα. Το λέμε και στον 50στο ψαλμό… ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου.

Λέγει ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή κεφ. Ε’ στιχ. 17 η γάρ σάρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός ταύτα δε αντίκειται αλλήλοις, ίνα μη ά αν θέλητε ταύτα ποιήτε. Ει δε Πνεύματι άγεσθε, ούκ εστέ υπό νόμον. Φανερά δε έστι τα έργα της σαρκός άτινα έστι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις, ά προλέγω υμίν καθώς και προείπον, ότι οί τα τοιαύτα πράσσοντες, βασιλείαν Θεού ού κληρονομήσουσιν.

Ο δε καρπός του Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια κατά των τοιούτων ούκ έστι νόμος. Οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοίς παθήμασι και ταίς επιθυμίαις. Ει ζώμεν πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν. Μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους προκαλούμενοι, αλλήλοις φθονούντες.

Η μετάφραση υπό Ι. Κολιτσάρα.

Διότι η σάρξ, ο παλαιός άνθρωπος, επιθυμεί και επιζητεί αντίθετα προς το πνεύμα και το πνεύμα, η ανωτέρα φύσις του ανθρώπου , που εμπνέεται από το Άγιον Πνεύμα, επιθυμεί αντίθετα προς την σάρκα. Αυτά δε αντιτίθενται και ανταγωνίζονται το ένα το άλλο. Ώστε να μη πράττετε εκείνα, τα οποία θέλετε. Εάν, λοιπόν οδηγήστε και εμπνέεσθε από το Άγιον Πνεύμα, δεν είσθε πλέον κάτω από τον ζυγόν του Νόμου. Είναι δε φανερά τα έργα, είς τα οποία παρασύρει τον άνθρωπον η διεφθαρμένη σαρκική φύσις του. είναι δε αυτά τα πονηρά έργα η μοιχεία, η πορνεία, κάθε πράξις διαφθοράς, που κάμνει τον άνθρωπον ακάθαρτον, η ακολασία και η μανία δια την απόλαυσιν της ηδονής, η ειδωλολατρία, η μαγεία. Είναι δε ακόμη αι εχθρότητες και αι αντιπάθειαι, αι φιλονεικίαι και αι έριδες, αι ζηλοφθονίαι, οι θυμοί, οι φατριασμοί που διαιρούν τους ανθρώπους εις κόμματα, αι διχόνιαι, και αιρέσεις που οδηγούν εις σχίσματα οι φθόνοι, οι φόνοι, αι μέθαι, αι άσωτοι και άσεμνοι διασκεδάσεις και τα άλλα όμοια προς αυτά δια τα οποία σας προλέγω, όπως άλλωστε και κατά την πρώτην επίσκεψίν μου, όταν σας εκήρυξα το Ευαγγελιόν μου, σας είχα είπει ότι εκείνοι οι οποίοι διαπράττουν τέτοια αμαρτήματα και δεν μετανοούν δι αυτά, δεν θα κληρονομήσουν την βασιλείαν των ουρανών. Ο καρπός όμως τον οποίον το Άγιον Πνεύμα παράγει εις τας καλοπροαιρέτους και πιστάς καρδίας , είναι η αγάπη προς όλους, η χαρά από την λύτρωσιν που δίδει ο Χριστός, η ειρήνη που παρέχει η αγαθή συνείδησις, η μακροθυμία προς εκείνους που πταίουν απέναντί μας, η καλωσύνη και η διάθεσις να είμεθα εξυπηρετικοί προς τους άλλους, η αγαθότης της καρδίας, η αξιοπιστία εις τους λόγους και τας υποσχέσεις μας, η πραότης απέναντι εκείνων που μας φέρονται κατά τρόπον εξοργιστικόν, η εγκράτεια και η αποφυγή κάθε πονηράς επιθυμίας και πράξεως. Εναντίον των ανθρώπων που έχουν αυτάς τας αρετάς, δεν υπάρχει και δεν ισχύει ο νόμος. Οι δε αληθινοί οπαδοί και μαθηταί του Χριστού έχουν σταυρώσει και νεκρώσει τον παλαιόν σαρκικόν άνθρωπον, μαζί με τα πάθη και τας αμαρτωλάς επιθυμίας του. Εάν πράγματι ζώμεν την ζωήν του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να πορευώμεθα και να συμπεριφερώμεθα σύμφωνα με όσα το Πνεύμα μας διδάσκει. Ας μη γινώμεθα κενόδοξοι, προκαλούντες και εξερεθίζοντες ο ένας τον άλλον εις αντιθέσεις και φιλονεικίας και φθονούντες ο ένας τον άλλον.

Να είστε καλά Πρόδρομος μοναχός.