Σύνεση και προετοιμασία.

Φίλοι και αδελφοί καλησπέρα. Πρωτόγνωρες καταστάσεις ζούμε στη χώρα μας και όχι μόνο, με μια πολύ σοβαρή ασθένεια να χτυπά τις πόρτες της πολιτισμένης μας κοινωνίας με σκοπό, να μας αποδεκατίσει. Όλος ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος από την επέλαση του ιού της ΄΄κορόνας΄΄ που απ ότι φαίνεται θα μας ταλαιπωρήσει; για πόσο δεν ξέρει κανείς. μέτρα παίρνουν οι κυβερνήσεις, προληπτικά κυρίως, μιας και η πρόληψη είναι το νούμερο ένα φάρμακο για τις περισσότερες επιδημίες και πανδημίες. Τα μέτρα αυτά βέβαια δεν φτάνουν και το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε πως η γνώση είναι ο καθοριστικός παράγων και γι αυτή την περίπτωση και η προσωπική προστασία και υγιεινή σε συνδυασμό με τον σεβασμό στον συνάνθρωπο και αλληλεγγύη στον πλησίον. Το πιο πιθανό είναι ότι η χώρα θα μπει σε καραντίνα και θα κλείσουν τα σύνορα. Γίνει δεν γίνει πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι πρέπει εμείς οι ίδιοι να αυτοπεριοριστούμε για να προλάβουμε την φωτιά πριν έρθει στο σπίτι μας. Δεν πρέπει να κάνουμε άλλα λάθη όπως οι τελευταίες πλημύρες και φωτιές που έκλεισαν τόσα σπίτια. Δεν είναι φιλμ αυτό που ζούμε, αλλά μια πραγματικότητα και πρέπει όλοι να δείξουμε σοβαρότητα αυτοσυγκράτηση υπευθυνότητα σύνεση και υπακοή στις υπηρεσίες υγείας της χώρας, που έχουν την ευθύνη συντονισμού πρόληψης και ίασης της αρρώστιας. Δεν χρειάζεται πανικός και αγωνία αλλά σωστή ενημέρωση και διασταύρωση της διασποράς των ειδήσεων από τα διάφορα μέσα ενημέρωσης και κυρίως του διαδικτύου. Είναι στοιχειώδες να έχουμε κάποια τρόφιμα φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης στο σπίτι μας για να αντιμετωπίσουμε κάποιες ελλείψεις που θα προκύψουν όχι πιστεύω εξ αιτίας της ανικανότητας της αγοράς  να προμηθεύει τα καταστήματα, αλλά λόγω της υπερβολής και του φόβου μας που μας κάνει να λαιμαργούμε μπροστά στην άγνωστη για όλους μας κατάσταση. Να μην πω για τις ουρές που θα βρούμε όταν πάμε ταυτόχρονα όλοι για ψώνια. Τέλος πάντων είπα πολλά πιστεύω για τα αυτονόητα και ας πω κάτι για αυτά που δεν είναι. Κάθε μέρα λοιπόν καθόμαστε με τις ώρες στην τηλεόραση για να δούμε τον αριθμό των κρουσμάτων και θυμάτων απ τον ιό. Μήπως να καθόμασταν λίγο μπροστά στην εικόνα του Χριστού, των
Αγίων του, της Παναγίας μας να δούμε τι και πως πρέπει να φερθούμε; Να προσευχηθούμε για την υγεία της οικογένειας μας και του πλησίον; Να βγάλουμε λίγο δάκρυ απ τα βάθη της καρδιάς μας που κάπως θα έχει μαλακώσει ακούγοντας τόσους θανάτους ανά τον κόσμο; Να μιλήσουμε με την Παναγία μας που τόσες φορές μας έχει γλυτώσει από τόσους και τόσους κινδύνους. Τον ακάθιστο που τον έχουμε σαν παρακαταθήκη και τον επαναλαμβάνουμε τόσα χρόνια τις παρασκευές της σαρακοστής. Τους τόσους πολέμους που έχει περάσει το ταλαιπωρημένο έθνος μας με τις πρεσβείες της; τις άπειρες περιπτώσεις που έχουμε διαβάσει στα βιβλία του συναξαριστή και στους βίους των Αγίων. Πως είναι δυνατόν για μας που λεγόμαστε Χριστιανοί δηλαδή παιδιά του Χριστού, να ζούμε εκτός του θελήματος του; να κοιτάμε μόνο την ΄΄πάρτη μας΄΄ και τίποτα άλλο; Πως μπορεί μια καρδιά που αγαπά και χτυπά στον ήχο της χάριτος του να μην νοιάζεται για τους άλλους; να μην γνωρίζει συμπάθεια, συμπόνια, αλληλεγγύη, αλληλοϋποστήριξη; Γι αυτό τώρα αυτές τις δύσκολες στιγμές όχι μόνο για την Ελλάδα μας και την ορθοδοξία μας, ας ξαναγυρίσουμε στις αρχές και αξίες που μας έκαναν τόσο δυνατούς και αντέξαμε τόσα χρόνια σκλαβιάς, κακουχιών, πολέμων πείνας λιμών και λοιμών. Ας γονατίσουμε και παρακαλέσουμε τον ποιητή ουρανού και γης να μας βγάλει απ αυτές τις δύσκολες και όχι πρωτόγνωρες για τα dna μας συνθήκες που οι πρόγονοι μας αντιμετώπισαν με την βοήθεια του και μας έδειξαν το πώς. Πρόδρομος μοναχός.

Υγ. κάθε πρωί τρώμε αντίδωρο και πίνουμε αγιασμό. Όταν πάμε στην εκκλησία και λειτουργηθούμε, παίρνουμε όσο αντίδωρο απ αυτό που θα περισσέψει. Το κόβουμε μικρές μικρές μπουκίτσες και τα ψήνουμε στους 120^ο μέχρι να ξεροψηθούν καλά και φύγει όλη η υγρασία. Τον αγιασμό τον αραιώνουμε όσο χρειάζεται για να μας φτάσει μέχρι τον επόμενο μήνα που θα ξανακάνει η ενορία μας. Αν έχουμε μεγάλο αγιασμό τότε τον πίνουμε μετά από νηστεία όπως για την θεία κοινωνία εφόσον είναι δύσκολο να λειτουργηθούμε. Αυτό είναι ιδιαίτερα βολικό για τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες που πρέπει να προσέχουν και να αποφεύγουν την πολυκοσμία. Να σημειώσω ότι μπορούμε να αραιώσουμε τον αγιασμό, μεγάλο ή μικρό, όσο χρειάζεται ειδικά τον μεγάλο που γίνεται μια φορά τον χρόνο στις 6 Ιανουαρίου των Θεοφανείων. Επίσης μην ξεχνάμε το προζύμι όσοι δεν έχουν και δεν βρίσκουν, να φτιάξουν την μεθεπόμενη Κυριακή της σταυροπροσκυνήσεως γιατί όλοι πήραμε αλεύρι αλλά προζύμι; Και να μην ξεχνάμε: Να μην αποφεύγουμε την Θεία κοινωνία ειδικά τώρα που είμαστε ευάλωτοι από τόσες απειλές και πειρασμούς. Το σώμα και το αίμα του Χριστού δεν μπορεί να είναι εστία μικροβίων και ιών. Άλλο να μην προσκυνήσεις την εικόνα στην εκκλησία και άλλο να μην μετέχεις των αχράντων μυστηρίων. Όποιος πιστεύει το αντίθετο δεν χρειάζεται να κοινωνήσει γιατί δεν πιστεύει ότι ο Θεός είναι ο αναστημένος ποιητής του παντός που με την ζωοποιώ χάρη του ανακαινιεί τα σύμπαντα. Να είστε καλά και ο Θεός βοηθός.