για τους υποψήφιους μοναχούς και μοναχές.

Καλημέρα σε όλους τους διαδικτυακούς φίλους της μονής και τους φίλους του Χριστού.

     Σήμερα θα σας μεταφέρω τις σκέψεις μου για στους ανθρώπους που ΄΄κεντήζει΄΄η Χάρις του Θεού με τον πόθο της αφιέρωσης, είτε μέσα στον κόσμο, είτε ακολουθώντας την μοναστική πολιτεία. Μιλάω για τους υποψήφιους μοναχούς και μοναχές.

   Κατ’ αρχάς να διαχωρίσουμε τους λαϊκούς σε αυτούς που έχουν πνευματική ζωή

αλλά ζουν με κοσμικό φρόνημα και σε αυτούς που ζουν πνευματικά με μοναχικό τρόπο που τους κάνει εύκολα υποψήφιους για να ακολουθήσουν μοναχικό βίο. Δεν αναφέρω καθόλου αυτούς που δεν έχουν έστω και στοιχειώδη πνευματική ζωή και όλους τους άλλους.

    ά) Ο λαϊκός που ζει στον κόσμο, προσπαθεί να τηρήσει τις εντολές που έδωσε ο Χριστός προκειμένου να κερδίσουμε την ουράνιο Βασιλεία του. Εργάζεται, έχει τους φίλους του, τα παρεάκια του και βγαίνει μαζί τους. Βλέπει τηλεόραση και έχει λογαριασμούς στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα. Έχει πνευματικό που εξομολογείται και ακολουθεί τις εντολές του. Έχει ενορία που εκκλησιάζεται και κοινωνεί. Νηστεύει και ακολουθεί το εκκλησιαστικό πρόγραμμα, όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες. Κάνει μια συνεχή προσπάθεια και πάλη με τον εαυτό του προσπαθώντας να βγάλει από την καρδιά του: τον εγωισμό την υπερηφάνεια και την αλαζονεία που ακολουθεί, τα νεύρα και την άσχημη συμπεριφορά προς τους πλησίον του και να μην ακούει τις ΄΄σειρήνες΄΄ προστυχιάς και ανήθικου ήθους των ημερών μας. Δύσκολο έ!! Πόσο μάλλον να τα εφαρμόσεις στα παιδιά σου. Που μαθαίνουν να πορνεύουν και να ασωτεύουν από μικρά κυρίως μέσα από τις παρέες και τα κινητά, που φέρνουν στα αθώα ματάκια τους, έναν αμαρτωλό κόσμο απουσίας της Χάριτος του Θεού.

  ΄β) Ο λαϊκός που θέλει να αφιερώσει τη ζωή του στην λειτουργική ζωή και σχέση με τον Θεό, δεν έχει κοινό φρόνημα με τους πλησίον του και τους άλλους της γενιάς του. Κι αυτός εργάζεται, αλλά πριν πάει στην δουλειά του πρώτα συνομιλεί με τον Θεό Πατέρα του μέσω της προσευχής και αν το ωράριο εργασίας του το επιτρέπει, τότε περνάει από το ναό που κάνει καθημερινές ακολουθίες και τις παρακολουθεί. Στην δουλειά του είναι συνεπής, συνετός και κάνει με ζήλο το καθήκον του απέναντι στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει από τον εργοδότη του. Είναι χαρούμενος και λιγομίλητος χωρίς να παίρνει μέρος στα χαχαχούκα των συζητήσεων που είναι γεμάτα με κατηγόριες προς όλους. Μόλις τελειώσει τη δουλειά, δεν κάνει άσκοπες βόλτες στα μαγαζιά όπως κάνουν οι άλλοι προσπαθώντας να διασκεδάσουν την πλήξη τους, αλλά πάει κατευθείαν στο σπίτι του. Εκεί θα βάλει τραπέζι στον Θεό με την προσευχούλα του και αφού φάνε παρέα, θα διαβάσει μέχρι τον εσπερινό, βίους αγίων από το συναξάρι της ημέρας και άλλα πατερικά βιβλία. Μετά τον εσπερινό, θα πάει αν γίνονται κοντά πνευματικές ομιλίες ή συναθροίσεις και μετά σπίτι για την βραδινή τράπεζα. Μετά την τράπεζα θα κάνει τα υπόλοιπα καθήκοντα του, παράκληση, απόδειπνο και αφού καληνυχτίσει τους Αγίους που αγαπά, θαυμάζει και ακολουθεί το φρόνημα τους, πέφτει για ύπνο.

   Καταλαβαίνεται ότι ο ήδη αγωνιστής πνευματικός άνθρωπος, είναι έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα, που θα είναι να ενταχθεί στο μοναχολόγιο κάποιας μονής, τις πνευματικές σχέσεις που έχει δημιουργήσει από πολύ καιρό με τον γέροντα και τους πατέρες της ή την γερόντισσα και την συνοδεία της αφού είναι πνευματικό της τέκνο. Τους επισκέπτεται όποτε μπορεί και την άδεια του από τη δουλειά την περνά εκεί σαν διακονητής της, αφού μαθαίνει τα διακονήματα και τις υποχρεώσεις των μοναχών, που όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες και το θελήσει, θα ενταχθεί στη συνοδεία τους. Έχει ήδη μάθει την σιωπή, την ανθρώπινη μοναξιά, την άσκηση, δεν αντιμιλά και είναι υπάκουος με πίστη στον Χριστό. Ξέρει ότι για να κυριεύσει την ανθρώπινη καρδιά η Χάρις του Θεού, πρέπει να κάνει την λεγόμενη αποταγή. Βγάζει από την καρδιά του από λαϊκός ακόμη τις ανθρώπινες παρέες και το κοσμικό φρόνημα, για να εγκατασταθεί η ουράνια παρέα του τρισυπόστατου Θεού με τις χορείες των ουράνιων ασώματων δυνάμεων του. Αυτό το καταφέρνει με την συντριβή του ιδίου θελήματος που φέρνει στην καρδιά την ταπείνωση, με την απόλυτη υπακοή στο γέροντα ή την γερόντισσά, αποφεύγοντας τους λογισμούς με την αδιάλειπτη προσευχή. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Αυτή φυσικά είναι και η καλή συνταγή για να φτιάξει κανείς καλή παρέα στην μοναξιά του που θα τον συντροφεύει στις δύσκολες στιγμές της αργίας, της περιεργείας, της αργολογίας (παιδιού της ακηδίας), την ευχή του Αγίου Εφραίμ που λέμε αυτές τις μέρες της σαρακοστής.

   Τώρα τι γίνεται στην περίπτωση που πάει να μονάσει ο άνθρωπος της πρώτης περιπτώσεως. Ευτυχώς! που υπάρχει το στάδιο της δοκιμής, γιατί θα δοκιμαστεί πολύ! Η μοναξιά, που θα χτυπήσει την πόρτα του κελιού του, θα είναι αδυσώπητη και ανελέητη. Τα χρόνια που ήταν στον κόσμο, έτρεφε αυτό το δέντρο της μοναξιάς με τις παρέες, την πολυκοσμία και τα διάφορα ανεξέλεγκτα σούρτα-φέρτα από δω κι από κει. Στις μονές δεν υπάρχει αυτό. Όταν είσαι μόνος στη μονή είσαι μόνος. Τέλος. Αυτό είναι και το ζητούμενο. Ή θα χτίσεις την παρέα σου με τη Χάρη του Θεού ή αν δεν τα καταφέρεις τότε γυρίζεις εκεί που μπορείς πιο εύκολα γιατί ο καθένας προσπαθεί να αγωνιστεί ενάντια στη δική του πτώση, την δική του ακηδία και τη θλίψη που φέρνει. Η θλίψη με τη σειρά της φέρνει την μελαγχολία την κατάθλιψη και λογής ψυχώσεις και όλα αυτά γιατί; Το ζητούμενο είναι να κερδίσεις τη βασιλεία των ουρανών και τον παράδεισο και όχι να κινδυνεύεις να την χάσεις για να είσαι ένας ακατάλληλος μοναχός που έχει χάσει το δρόμο του. Ούτε τον εαυτό σου βοηθάς ούτε τους άλλους που βλέπουν ένα κακό παράδειγμα προς αποφυγή. Γυρίζεις στον κόσμο να εργαστείς για τη σωτηρία σου που είναι ευκολότερο για σένα.

Να είστε καλά με τη Χάρη του Θεού, καλό υπόλοιπο σαρακοστής  Πρόδρομος μοναχός.

Υ.Γ. τα βιντεάκια είναι από το χθεσινό χιόνι που το έλιωσε αμέσως και αυτά που χρωστάω από το χιόνι του φεβρουαρίου που έγινε και η διάνοιξη του δρόμου από τον δήμο που έστειλε τον κ. Ριζογιάννη.