Πίστη και υπακοή.

Σας χαιρετώ! Η πίστης και η υπακοή, είναι δύο μοναδικά χαρακτηριστικά , που διέπουν τη σχέση γέροντα και υποτακτικού. Ο υποψήφιος υποτακτικός, αφού πλησιάσει τον γέροντα, πρέπει να τον ΄΄ξεψαχνήσει΄΄ για το φρόνημα του, τις ξεκάθαρες πνευματικές θέσεις του και την πατρική του αγάπη, που είναι το υποκατάστατο μέλι της Χάριτος του Θεού στον κόσμο. Αφού λοιπόν δει, ότι ο εν λόγω γέροντας, πληροί τις προσωπικές του πνευματικές προϋποθέσεις, τότε βάζει μετάνοια και ζητά ευλογία να γίνει μαθητής του, δηλαδή υποτακτικός του. Αυτό σημαίνει ότι ο γέροντας είναι αυθεντία για τον υποτακτικό και ότι του λέει και του ζητά, είναι νόμος γι αυτόν. Του κάνει απόλυτη υπακοή σε όλα γιατί πιστεύει ότι μέσω αυτής της υπακοής θα μάθει τα σχετικά για την σωτηρία του και την κατάκτηση της Βασιλείας των ουρανών. Η υπακοή-αφοσίωση του υποτακτικού, ενεργοποιεί την Χάρη του Θεού, που γίνεται αγάπη, διάκριση, διόραση, ενόραση, προόραση στον γέροντα και με αυτόν τον τρόπο, ΄΄πληρώνεται΄΄ μέσω της απολαβής των χαρισμάτων, η υπακοή του στον γέροντα του. Την σχέση αυτή, έρχεται και την κάνει δεσμό ο Χριστός, ένα δεσμό που λύεται όταν ο ένας αφήσει αυτόν τον κόσμο. Αυτά για τους μοναχούς.

      Αυτή την σχέση της υπακοής, την βλέπουμε σε μια μορφή που μοιάζει όσο το δυνατόν πιο πιστευτά και σε άλλες σχέσεις, μεταξύ των λαϊκών, που τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι λαϊκοί δεν μπορούν να έχουν αυτή την απόλυτη σχέση υπακοής με τον πνευματικό τους. Μπορούν να έχουν κάτι που φέρνει όσο το δυνατόν πιο κοντά, σ’ αυτού του είδους την σχέση εμπιστοσύνης-υπακοής. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να λειτουργήσει ακριβώς όπως στους μοναχούς, κατά κύριο λόγο γιατί, σε αντίθεση με τον υποτακτικό που έχει μόνο τον γέροντα αποκλειστικό εντολοδόχο των δράσεων της καθημερινότητας του, οι λαϊκοί, εξαρτώνται από άλλους ανθρώπους, σύζυγο, παιδιά, γονείς, φίλοι, γείτονες, εργασιακές σχέσεις κλπ. Κατά δεύτερον, λόγω της απόστασης που τους χωρίζει απ τον πνευματικό και τεχνικά-πρακτικά, είναι αδύνατον να παρακολουθεί τις μικρο αποφάσεις που παίρνουν μέσα στην διάρκεια της ημέρας. Και φυσικά γιατί δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να αντικαταστήσει την πατρότητα, την μητρότητα, τον φίλο, τον συγγενή κλπ, περιοριζόμενος σε συμβουλευτικό ρόλο.

Το παιδί, βλέπει μέσα απ την σχέση αγάπης-εξάρτησης τους γονείς του, σαν αυθεντίες σε όλους τους τομείς και απ αυτή την σχέση δημιουργείται η υπακοή. Αυτή η υπακοή θα ΄΄σπάει΄΄ σιγά-σιγά, όταν αργότερα μεγαλώνοντας, περνάνε απ την κριτική του σκέψη, οι αναντιστοιχίες και ανακολουθίες μεταξύ αυτών που του παρουσιάζουν και θέλουν γι αυτό, με αυτό που οι ίδιοι είναι! Εκεί ξεκινάει η ανυπακοή, που φτάνει μέχρι την απομάκρινση απ την γονεακή σκέπη, δημιουργώντας υποκατάστατα της… διάφορα είδωλα. Κάποια ελαφριά, συγκροτήματα, τραγουδιστές, ηθοποιούς, φιλίες με άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με τον τρόπο που μεγάλωσε και κάποια πιο βαριά, προσχώρηση σε κλειστές κοινότητες πολιτικών αντιστάσεων, μικρά γκρουπ αντιρρήσεων αναρχικής και άνομης τάξης, νύχτα, πορνείες, ναρκωτικά. Εδώ έχουμε μεταφορά της υπακοής, από τους γονείς, στα καινούρια πρόσωπα που τους υποκαθιστούν προσωρινά ή μόνιμα.

Οι μεγάλοι που έχουν ακολουθήσει κάποιο πολιτικό φορέα, που αρχικά αυτά που ευαγγελίζεται είναι όμορφα, ιδεαλιστικά και έχουν να κάνουν με την ΄΄κοινωνία  του αύριο΄΄ (όμορφες λέξεις)που τελικά κανείς δεν έχει καταλάβει τι σημαίνει γιατί εμπεριέχει μέσα της ένα συνονθύλευμα από αξίες που στο τέλος οι περισσότερες ακυρώνονται με διάφορες προφάσεις. Κι αυτή σχέση υπακοής είναι γι αυτό και δίνουμε την ψήφο μας.

Οι σχέσεις με την εκκλησία που στις μέρες μας περνάει μεγάλη κρίση αξιοπιστίας και δυσπιστίας. Έχουν γίνει τόσα…απ την πλευρά της πολιτείας που έχουν προδώσει τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, που λέγαμε παλιά, στα οποία η συγκροτημένη εκκλησία ήταν απούσα πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων και η συμπεριφορά της στη συνέχεια δημιούργησε αντιθέσεις μεταξύ πνευματικών ΄΄παρατάξεων΄΄ ειδικά στο θέμα της μάσκας και του εμβολίου. Άλλοι πνευματικοί υποχρεώνουν τα παιδιά τους να κάνουν το εμβόλιο άλλοι το αφήνουν στην κρίση τους και κάποιοι ελάχιστοι, είναι αντίθετοι. Αυτό όλο, λάβωσε την υπακοή μας στην εκκλησία, τις συνόδους και τους θρόνους με συνέπεια της, την πνευματική σύγχυση των τέκνων της με κατάληξη πολλές φορές την ανυπακοή.

Σε όλες τις περιπτώσεις, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί που ομολογούν μέσω της πίστης τους που εφαρμόζεται πρακτικά στην καθημερινότητα τους, τον Τριαδικό Θεό, ήτοι Πατέρα Υιόν και Άγιον Πνεύμα Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον κάνουν υπακοή σ’ αυτόν και στο Ευαγγέλιο του. Ότι είναι αντίθετο με την διδασκαλία του και μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην μετάβαση μας στην Βασιλεία των Ουρανών είναι ξεκάθαρο πως θα αντισταθούμε να μην δώσουμε Γή και Ύδωρ στον αντίδικο και τα όποια όργανα του. Να είστε καλά Πρόδρομος μοναχός.